به گزارش شبکه اطلاع رسانی مرصاد ، غلامرضا نوری اعلاء* در یادداشتی نوشت: تفاقات زيادي در اين مملكت روي داده كه بسياري از ارزش‌ها، دست‌كاري شده است. تلاش‌هاي بسياري كرده‌اند كه ارزش‌ها را بي‌اعتبار كنند، البته كه در خيلي از موارد موفق بوده‌اند. دريغ است كه جاي تعهد و غيرت، لمپنيزم و شالارتانيزم نشسته تا ادا و ادعا به‌جاي مجاهدت و ايثار، غالب شود.
در سال‌روز شهادت مهندس مصطفي چمران، پستي در فضاي مجازي و رسانه‌اي كرمانشاه منتشر شد كه عكسي از شهردار منطقه‌ي دو كرمانشاه را كنار عكس شهيد چمران گذاشته و نوشته بود كه: »شباهت شهردار جهادي ارزشي و انقلابي منطقه دو كرمانشاه با شهيد چمران فرمانده شجاع و جسور زمان جنگ خيلي‌ها را به تعجب وا داشت. «اين پست كذب تا آنجا كه ديدم و متوجه شدم، سبب هيچ واكنشي نشد.
انگار كه اتفاقي نيفتاده، شايد هم اتفاقي نيفتاده و من اشتباه مي‌كنم، شايد ديگر اين وقايع مهم نباشد.
در شهر، استان و مملكتي كه بسياري پشت شهدا پنهان مي‌شوند تا خود را به هر شكلي كه شده به‌ملت غالب كنند، مقايسه‌ي كسي با شهيد چمران، كجاي مصايب و مشكلات عظيم ملت و مملكت قرار مي‌گيرد؟!
در شهر، استان و كشوري كه اعضاي شوراهاي اسلامي‌اش فقط با چند درصد آراي واجدين شرايط راي انتخاب مي‌شوند و پس از آراي باطله راي مي‌آورند و حداكثر تلاش آنها تعيين شهردار و شايد استخدام افرادي باشد، ارزش‌هاي ملي چقدر اعتبار خواهد داشت؟!
واجدين شرايط راي در شهر كرمانشاه و نه شهرستان كرمانشاه، كمي كمتر از 800 هزار نفر است كه كمتر از 200 هزار نفر يا به تعبير ديگري 25درصد واجدين شرايط به شوراي شهر راي داده‌اند.
قابل ذكر است كه آراي باطله‌ي شهر كرمانشاه حدود40 هزار راي يا 20درصد آرا بوده كه در واقع، در انتخابات شوراي كرمانشاه، آراي باطله اول شده است و نفر دوم كه نفر اول منتخب شوراست، 12.8درصد راي‌دهندگان با 24هزار راي به وی اعتماد كرده و نفر آخر توانسته فقط 6.7 درصد آراي راي‌دهندگان را جذب كند.
اگر آراي منتخبين شوراي اسلامي را با واجدين شرايط راي در شهر كرمانشاه محاسبه كنيم، منتخب اول 4درصد و عضو آخر 2درصد آرا را دارند. با اين اوصاف و شرايط، از چنين يا چنان شورايي چرا بايد انتظار مجاهدت و ايثار داشت؟!
بر اساس كدام بنيان، پي و پايه بايد منتظر واكنش‌هاي متعهدانه اعضاي شورا باشيم؟!
اين يادداشت فقط براي اين به‌نگارش درآمده تا براي آينده و تاريخ ثبت شود كه چه وضع و شرايطي داشتيم و چگونه تمام اعتبارها و ارزش‌هاي ملي و متعالي در مقابل چشمان حيران‌مان آب شد.
چطور شد كه به‌جاي آباد كردن شهر، فرصت دوران نمايندگي و مديريت‌ها، صرف وقايعي شد كه هيچ سودي به‌جز خسارت براي مردم و شهر نداشت.
*روزنامه نگار- فعال اجتماعی
انتهای پیام/
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد