به گزارش شبکه اطلاع رسانی مرصاد، کوروش عبدی* در یادداشتی نوشت؛
به کجا چنین شتابان؟
گَوَن از نسیم پرسید
دل من گرفته زینجا
هوس سفر نداری
ز غبار این بیابان؟
همه آرزویم اما
چه کنم که بسته پایم
به کجا چنین شتابان؟
به هر آن کجا که باشد
به جز این سرا سرایم
سفرت به خیر! اما
تو و دوستی، خدا را
چو از این کویر وحشت
به سلامتی گذشتی
به شکوفهها، به باران
برسان سلام ما را…
سوال اینجاست چرا در زندگی به این سو و آن سو میرویم و از زندگی در لحظه لذت نمیبریم. سفر میرویم و فقط دوست داریم با سرعت تمام به مقصد برسیم.درس میخوانیم و صرفا دوست داریم مدرک بگیریم.کار میکنیم و به دنبال بهره و حظ معنوی از شغل خویش نیستیم و دنبال پول هستیم و....
این موضوع را بایستی روانشناسان پاسخ دهند و گویا تبدیل به بیماری عصر کنونی بشر شده است.گویا گمشدهای داریم و با این در و آن در زدن دنبال آن هستیم ولی آن را نمییابیم. چکار کنیم تا تبدیل به موجودی معتدل شویم و از زندگی خویش لذت ببریم؟حضرت امیر(ع) بیان راهکارهایی در عدم ابتلا به ناامیدی و افسردگی و بهره مندی از زندگی دارند که اجمالا براساس مقالهای از (( زندگی خوب از نگاه امیرالمؤمنین(ع) با تاکید بر نامه حضرت به امام حسن(ع) ، فاطمه حقیر ابراهیمآبادی، آبان ۱۳۹۸) اشاراتی میشود.
اعجاز دعا
((فاذا نادیته سمع نداک، و اذا ناجیته علم نجواک، فافضیت الیه بحاجتک. هرگاه او را بخوانی، ندایت را میشنود، و چون با او راز دل گویی راز تو را میداند پس حاجت خود را با او بگوی.)) نهج البلاغه، نامه ۳۱٫
دعا نیازی است فطری که فقدان آن در زندگی حس میشود هر چند عدهای از این موهبت خداوند غافل ماندهاند ولی در جایی و در لحظهای همه چیز را به یاد میآورند و جز او کسی را یار و مددکار خود نمیبینند و در آنجا است که دست دعا بلند میکنند و خدا را با تمام وجود صدا میزنند و خدا نیز آنها را بی جواب نمیگذارد.
سلاح صبر
«اطرح عنک و ارادت الهموم بعزائم الصبر و حسن الیقین. غم و اندوه را با نیروی صبر و نیکویی یقین، از خود دورساز نهج البلاغه، نامه ۳۱
صبر و توکل به خداوند از دیگر مولفههایی است برای کسانی که به زندگی بهتر میاندیشند. بی تردید انسان خود را بنده خدا میداند و جانش را امانت الهی، چنین انسانی نه در زمان خوشیها خود را گم میکند و نه در زمان سختیها.
ناامیدی هرگز
«امام علی(ع): بزرگترین بلاها، از دست رفتن امید است.غررالحکم/۸۶٫»( محمدرضا حکیمی، الحیاه جلد یازده، صفحه۸۸۳)
دین اسلام و تعالیم معصومین همواره بر امیدوار بودن در زندگی تاکید کردهاند. اگر در دلا امید نباشد زندگی دچار رکود وحشتناکی میشود. از اینرو هر گونه یأس و ناامیدی در برابر مشکلات نهی شده است و در مقابل دل به آینده روشن بستن در هر شرایطی توصیه گشته است زیرا دلی که از فروغ امید خالی باشد انسان را افسرده کرده و از عمل باز میدارد.( محمدرضا حکیمی، الحیاه، جلد نه، برگرفته از صفحه ۳۸۲ و۳۸۳ ))
شغل مناسب و تلاش برای درآمد حلال
انسان در زندگی نیازهای گوناگونی دارد. نیازهای اولیه انسان مانند آب، خوراک، پوشاک، مسکن، بهداشت، تعلیم و تربیت و امنیت از ضروریترین نیازها هستند. انسان برای تأمین نیازهای اولیه خود نیاز به شغل و حرفه مناسبی دارد که امام علی(ع) در بخشی از نامه چنین می نویسد:« و الحرفه مع العفه خیر من الغنی مع الفجور. شغل همراه با پاکدامنی، بهتر از ثروت فراوانی است که با گناهان بهدست آید. نهج البلاغه، نامه ۳۱٫»
امام در این فراز علاوه بر اینکه شغل را وسیلهای برای کسب نیازهای اولیه میداند به این نکته نیز تاکید میکند که شغلی را انتخاب کنید که از طریق آن به روزی حلال دست پیدا کنید هر چند با انجام آن ثروتمند نشوید. پس آن مالی که حاصل دسترنج و زحمت آدمی با رعایت موازین و حفظ همه حدود بهدست می آید بهتر از دارایی گناهآلود است که به وفور و آسانی جمع میشود و زندگی انسان را نه تنها خوب نمیکند بلکه به نابودی نیز می کشاند.
گشایش و کمک به مستمندان
« و اذا وجدت من اهل الفاقه من یحمل لک زادک الی یوم القیامه، فیوافیک به غدا حیث تحتاج الیه فاغتنمه و حمله ایاه. اگر مستمندی را دیدی که توشهات را تا قیامت میبرد و فردا که به آن نیاز داری به تو باز میگرداند، کمک او را غنیمت بشمار. نهج البلاغه، نامه۳۱»
حضرت چه زیبا بیان میکند: کمک مستمند را غنیمت بشمار و توشه ات را بر روی دوش او بگذار به جای اینکه بگوید به او کمک کن تا توشهای برای آخرت برگزینی. پس اگر فردی برای خوب زندگی کردن در این دنیا و دنیای دیگر برنامه و هدفی داشته باشد بدون شک به نیازمندان کمک خواهد کرد زیرا زندگی خوب خود را در گروه بهتر کردن زندگی دیگران میبیند.
آینه واقع نگری
یقینا انک لن تبلغ املک، و لن تعدو اجلک
به یقین بدان که تو، به همه آرزوهای خود نخواهی رسید و تا زمان مرگ بیشتر زندگی نخواهی کرد. نهج البلاغه، نامه ۳۱
واقعبین کسی است که هستها را بررسی میکند و با توجه به آرمانها، اهداف، انتظارات، امکانات و شرایط فردی و محیطی آنها را میپذیرد یا با آنها مبارزه میکند. واقعبینی به معنای تسلیم شدن و پذیرش بیچون و چرا نیست بلکه نوعی درست دیدن برای بهتر شدن است. پس شخصی که در برخورد با موضوعات بتواند خوب، بد، قوت، ضعف، بود و نبودها را همانگونه که هستند به درستی تشخیص دهد میتواند با بسیاری از قوانین آرامتر برخورد کند و توقعات خود را با واقعیات سازگار سازد.(مقاله، احمد ستایش))
سپر مرگ اندیشی
«یا بنی اکثر من ذکر الموت، و ذکر ما تهجم علیه، و تقضی بعد الموت الیه. پسرم! فراوان به یاد مرگ باش، و به یاد آنچه که به سوی آن میروی، و پس از مرگ در آن قرار میگیری. نهج البلاغه، نامه ۳۱٫»
پایان زندگانی و حادثه مرگ خصوصا برای کسانی که دل به دنیا و تعلقات آن بستهاند خطری بزرگ است زیرا این تعلقات انسان را غافل کرده که این غفلت باعث گناهانی میشود که به وسیله انسان انجام میشود. پس کسی که مرگ را فراموش کند از گناه ترسی ندارد و مانند چهارپایان لحظات عمر خود را سپری میکند و چنین انسانی زندگی خوب را در خور و خواب و شهوت میبیند در صورتی که اگر اینگونه به زندگی نگاه کنیم با حیوانات برابر میشویم و از هدف اصلی خود در زندگی که همان رشد و تعالیست دور میمانیم.
نتیجه گیری
زندگی خوب را بشر از دیرباز تاکنون در دریایی از طرحها و نظریهها و آزمون و خطاها جستجو کرده است و همانگونه که بررسیها و گزارشها شهادت میدهد توفیق چندانی در این زمینه نیافته است، آمارهای نگران کننده از مشکلات و افسردگیها، تنشها و اظطرابها و همه آنچه که به بهرهمند نبودن از زندگی خوب مربوط است نشانهای از اهمیت فوقالعاده این موضوع است. آنچه در این مقاله بیان شد تنها اشارهای است به بخشی از گنجینه آموزههای حیاتبخش و زندگیساز که در سیره و گفتار قرآنی اهل بیت معصومین(ع) است و شایسته است که انسان آنها را در دستیابی به زندگی خوب و حیات طیبه آنگونه که شایسته مقام انسان است بهکار گیرد، آموزهها و راهکارهای آسمانی و انسانی که بهترین الگو و کاملترین نمونه اجرا و بهرهمندی از آن، گویندگان آن یعنی همان ائمه معصومین(ع) هستند. امید است که در سال جدید این فرمایشات را بهکار گیریم و از آن بهرهمند شویم.
والسلام علی من اتبع الهدی
کارشناس ارشد علوم تربیتی کوروش عبدی
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد