به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ در روزگاری که ورزش تنها به تحرک بدنی خلاصه نمی‌شود و مفهومی فراتر از سلامت جسمانی یافته است، روی‌ آوردن به فعالیت‌هایی که انسان را با طبیعت، عناصر زیستی و هیجان‌های اصیل پیوند می‌زنند، ضرورتی دوچندان یافته است؛ یکی از این فعالیت‌ها، ورزش نوظهور و جذاب «اسنوکایت» است؛ تلفیقی بدیع از باد، برف، و مهارت که بستری منحصر به‌ فرد برای تجربه‌ آزادی، تمرکز و چالش فراهم می‌آورد.

کایت‌سواری بر روی برف یا «اسنوکایت»، نوعی ورزش زمستانی است که در آن فرد با استفاده از یک چتر بادگیر (کایت) و تجهیزات اسکی یا اسنوبرد، به واسطه نیروی باد روی برف حرکت می‌کند؛ این ورزش، ترکیبی از کایت‌سواری و اسنوبورد است و به دلیل تعامل مستقیم با باد و زمین برفی، نیازمند مهارت بالا، تمرکز و توان بدنی مناسب است.

اسنوکایت با به‌ کارگیری همزمان عضلات مرکزی، پاها، بازوها و شانه‌ها، موجب تقویت هماهنگی حرکتی، افزایش قدرت عضلانی و بهبود عملکرد قلبی - عروقی می‌شود؛ همچنین حرکات مکرر و متعادل در مسیر باد و برف، سبب بهبود تعادل و انعطاف‌پذیری فرد خواهد شد.

قرار گرفتن در طبیعت کوهستانی، تعامل مستقیم با عناصر طبیعی همچون باد و برف و تمرکز بر حرکات لحظه‌ای، اسنوکایت را به ورزشی ذهن‌گشا و آرامش‌بخش بدل کرده است و این ورزش، توانایی کاهش اضطراب، افزایش تمرکز و تقویت عزت نفس را در افراد داراست.

کنترل دقیق کایت، تحلیل شرایط جوی و اجرای تصمیمات لحظه‌ای، از فرد اسنوکایت‌سوار، ورزشکاری هوشمند و خوداتکا می‌سازد؛ این فرآیند سبب تقویت مهارت‌های مدیریتی، تصمیم‌سازی و واکنش سریع در موقعیت‌های پرریسک می‌شود.

برای انجام این ورزش، استفاده از تجهیزات استاندارد و ایمن ضروری است که شامل موارد زیر است:

- کایت (چتر مخصوص باد): بسته به سطح مهارت و وزن ورزشکار انتخاب می‌شود.

- هارنس (Harness): برای اتصال بدن به کایت و کنترل فشار باد.

- اسنوبرد یا چوب‌های اسکی: برای حرکت روان روی برف.

- پوشاک زمستانی تخصصی: ضدآب، عایق گرما و مقاوم در برابر باد.

- لوازم ایمنی: کلاه ایمنی، عینک مخصوص، دستکش، زانوبند و تجهیزات کمک‌های اولیه.

- ابزارهای ناوبری و موقعیت‌یابی: نظیر GPS، سوت نجات و بی‌سیم در مناطق دورافتاده.

با توجه به ماهیت مخاطره‌آمیز این ورزش، رعایت اصول ایمنی از اهمیت بسزایی برخوردار است. برخی از مهم‌ترین موارد ایمنی عبارت‌اند از:

- بررسی شرایط جوی و اجتناب از انجام ورزش در بادهای شدید یا ناپایدار.

- آموزش اصولی و استفاده از راهنمایی مربیان حرفه‌ای.

- پرهیز از ورزش انفرادی و استفاده از مسیرهای استاندارد و ایمن.

- آشنایی کامل با سیستم‌های رهاسازی اضطراری کایت.

- آمادگی جسمی و ذهنی کامل پیش از ورود به محیط‌های چالش‌برانگیز.

استان کرمانشاه به دلیل موقعیت جغرافیایی ویژه، تنوع اقلیمی، کوهستان‌های بلند و بادهای پایدار، یکی از مستعدترین مناطق ایران برای گسترش اسنوکایت به شمار می‌رود؛ مناطقی همچون:

 کوه‌های دالاهو و شاهو با ارتفاعات مناسب و پوشش برفی زمستانی، ارتفاعات بیستون و سنقر با مسیرهای باز و بادهای غربی منظم و دشت‌های اطراف کرندغرب و پاوه مناسب برای تمرین در سطوح اولیه و متوسط، مناطقی هستند که در صورت تجهیز به امکانات آموزشی، رفاهی و ایمنی، می‌توانند به مقاصد گردشگری ورزشی تبدیل شوند.

برای نهادینه‌سازی و توسعه پایدار ورزش اسنوکایت در استان کرمانشاه، پیشنهاد می‌شود:

۱- تأسیس باشگاه‌های تخصصی اسنوکایت تحت نظارت فدراسیون ورزش‌های زمستانی.

۲- برگزاری کارگاه‌های آموزشی و انتقال دانش فنی با حضور مربیان داخلی و خارجی.

۳- سرمایه‌گذاری بخش خصوصی و دولتی بر ایجاد کمپ‌های زمستانی و اقامتگاه‌های کوهستانی.

۴- توسعه زیرساخت‌های ارتباطی و ایمنی در مناطق کوهستانی.

۵- تبلیغ و ترویج ورزش از طریق رسانه‌ها و جشنواره‌های استانی.

ورزش اسنوکایت، تلفیقی شگفت‌انگیز از تکنولوژی، طبیعت و توانمندی‌های انسانی است که می‌تواند جایگاهی ویژه در سبد ورزشی و فرهنگی جامعه معاصر بیابد؛ استان کرمانشاه، با بهره‌گیری از ظرفیت‌های طبیعی و نیروی انسانی جوان و علاقه‌مند، می‌تواند به یکی از قطب‌های اصلی اسنوکایت در کشور و منطقه تبدیل شود و تحقق این چشم‌انداز، نیازمند عزم مشترک مسئولان، جامعه ورزشی، و سرمایه‌گذاران حوزه گردشگری و طبیعت‌گردی است.

یادداشت به قلم شکیبا خاطری؛ فعال رسانه‌ای