به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ هر روز، یک صفحه از کلام حق را به صورت متنی بخوانید.
متن و معنی آیات ۶ تا ۱۱ سوره مبارکه ممتحنه به شرح زیر است:

أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ
بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمٰنِ ٱلرَّحِيمِ
لَقَدْ کانَ لَکُمْ فيهِمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ کانَ يَرْجُوا اللَّهَ وَ الْيَوْمَ الْآخِرَ وَ مَنْ يَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَميدُ ﴿۶﴾

به یقین در توکل و نیایش ابراهیم و هم‌گامانش به درگاه خدا براى شما اقتداى نیکویى است، البته این از عهده کسانى ساخته است که به خدا و روز واپسین امید دارند (خدا را باور کرده و به او دل بسته‌اند و به امید دستیابى به پاداش آخرت کارهاى شایسته مى‌کنند) و هر کس از فرمان خدا روى برتابد و با کافران دوستى کند خود زیان کرده است، زیرا خداوند به اطاعت او نیازى ندارد و خداست که در مورد دستورات خود که همه مصلحت‌آمیز است، ستوده است (۶)
عَسَي اللَّهُ أَنْ يَجْعَلَ بَيْنَکُمْ وَ بَيْنَ الَّذينَ عادَيْتُمْ مِنْهُمْ مَوَدَّةً وَ اللَّهُ قَديرٌ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحيمٌ ﴿۷﴾

امید است که خداوند به کافرانِ مکّه این توفیق را بدهد که مسلمان شوند، آن گاه میان شما و کسانى از آنان که به فرمان خدا با آنان دشمنى کرده‌اید محبتى برقرار سازد و خدا بر این کار تواناست و او هرگاه بندگانش توبه کنند و اسلام آورند گناهانشان را مى‌بخشد و آنان را از رحمت خود برخوردار مى‌سازد (۷)

لا يَنْهاکُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذينَ لَمْ يُقاتِلُوکُمْ فِي الدِّينِ وَ لَمْ يُخْرِجُوکُمْ مِنْ دِيارِکُمْ أَنْ تَبَرُّوهُمْ وَ تُقْسِطُوا إِلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطينَ ﴿۸﴾

خداوند شما را از دوستى با مشرکان مکّه بازداشته است ولى او شما را از کسانى که در امر دین با شما به کارزار برنخاسته و شما را از دیارتان بیرون نکرده‌اند باز نمى‌دارد که با آن‌ها نیکى کنید و با آنان به عدل و داد رفتار نمایید، چرا که خداوند دادگران را دوست مى‌دارد (۸)

إِنَّما يَنْهاکُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذينَ قاتَلُوکُمْ فِي الدِّينِ وَ أَخْرَجُوکُمْ مِنْ دِيارِکُمْ وَ ظاهَرُوا عَلي‏ إِخْراجِکُمْ أَنْ تَوَلَّوْهُمْ وَ مَنْ يَتَوَلَّهُمْ فَأُولئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿۹﴾

خداوند شما را فقط از دوستى با کسانى نهى مى‌کند که در امر دین با شما پیکار کرده و شما را از دیارتان بیرون رانده و بر بیرون راندنتان یکدیگر را یارى نموده‌اند و کسانى که با آنان طرح دوستى بریزند قطعاً ستمکارند (۹)

يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا إِذا جاءَکُمُ الْمُؤْمِناتُ مُهاجِراتٍ فَامْتَحِنُوهُنَّ اللَّهُ أَعْلَمُ بِإيمانِهِنَّ فَإِنْ عَلِمْتُمُوهُنَّ مُؤْمِناتٍ فَلا تَرْجِعُوهُنَّ إِلَي الْکُفَّارِ لا هُنَّ حِلٌّ لَهُمْ وَ لا هُمْ يَحِلُّونَ لَهُنَّ وَ آتُوهُمْ ما أَنْفَقُوا وَ لا جُناحَ عَلَيْکُمْ أَنْ تَنْکِحُوهُنَّ إِذا آتَيْتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ وَ لا تُمْسِکُوا بِعِصَمِ الْکَوافِرِ وَ سْئَلُوا ما أَنْفَقْتُمْ وَ لْيَسْئَلُوا ما أَنْفَقُوا ذلِکُمْ حُکْمُ اللَّهِ يَحْکُمُ بَيْنَکُمْ وَ اللَّهُ عَليمٌ حَکيمٌ ﴿۱۰﴾

اى کسانى که ایمان آورده‌اید، هرگاه زنان با ایمان به مدینه هجرت کردند و نزد شما آمدند آنان را در مورد هجرت و ایمانشان بیازمایید و به نتیجه آزمون اکتفا کنید که خداوند به ایمانشان داناتر است، پس اگر با ایمانشان یافتید، آنان را به کافران باز مگردانید، نه زنان با ایمان براى مردان کافر حلالند و نه کافران براى زنان با ایمان، چرا که پیوند ازدواج میان آنان گسسته است و باید به شوهرانشان آنچه را که به عنوان مهریه پرداخته‌اند بدهید و بر شما گناهى نیست که با این زنان ازدواج کنید به شرط آن که مَهرشان را به آنان بدهید، شما بعد از آن که اسلام آوردید نباید زنان کافر خود را در همسرى نگه دارید و اگر همسر شما به کافران پیوست، از آنان مهریه‌اى را که به همسرانتان داده‌اید مطالبه کنید و کافران نیز حق دارند که اگر همسرانشان به شما پیوستند، مهریه آن‌ها را از شما بخواهند، این است حکمِ خدا که میان شما داورى مى‌کند و خدا دانا و حکیم است (۱۰)

وَ إِنْ فاتَکُمْ شَيْ‏ءٌ مِنْ أَزْواجِکُمْ إِلَي الْکُفَّارِ فَعاقَبْتُمْ فَآتُوا الَّذينَ ذَهَبَتْ أَزْواجُهُمْ مِثْلَ ما أَنْفَقُوا وَ اتَّقُوا اللَّهَ الَّذي أَنْتُمْ بِهِ مُؤْمِنُونَ ﴿۱۱﴾

و اگر با پیوستن همسرانتان به کفار، مهریه‌اى که از همسران شماست از دستتان رفت (پس از مطالبه آن را به شما ندادند)، آن گاه در جنگ غنیمتى از آنان به دست آوردید، باید به کسانى که همسرانشان به کافران پیوسته‌اند، از آن غنیمت مانند آنچه به عنوان مَهر هزینه کرده‌اند بدهید و از خدا که به او ایمان دارید پروا داشته باشید و احکام و حدود او را رعایت کنید (۱۱)

انتهای خبر/