به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ هر روز یک خطبه از نهج‌البلاغه امیرالمؤمنین علی (ع) را می‌خوانیم.

وَ لَقَدْ كُنَّا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله) نَقْتُلُ آبَاءَنَا وَ أَبْنَاءَنَا وَ إِخْوَانَنَا وَ أَعْمَامَنَا مَا يَزِيدُنَا ذَلِكَ إِلَّا إِيمَاناً وَ تَسْلِيماً وَ مُضِيّاً عَلَى‏ اللَّقَمِ وَ صَبْراً عَلَى مَضَضِ الْأَلَمِ وَ جِدّاً فِي جِهَادِ الْعَدُوِّ، وَ لَقَدْ كَانَ الرَّجُلُ مِنَّا وَ الْآخَرُ مِنْ عَدُوِّنَا يَتَصَاوَلَانِ تَصَاوُلَ الْفَحْلَيْنِ يَتَخَالَسَانِ أَنْفُسَهُمَا أَيُّهُمَا يَسْقِي صَاحِبَهُ كَأْسَ الْمَنُونِ فَمَرَّةً لَنَا مِنْ عَدُوِّنَا وَ مَرَّةً لِعَدُوِّنَا مِنَّا، فَلَمَّا رَأَى اللَّهُ صِدْقَنَا أَنْزَلَ بِعَدُوِّنَا الْكَبْتَ وَ أَنْزَلَ عَلَيْنَا النَّصْرَ حَتَّى اسْتَقَرَّ الْإِسْلَامُ مُلْقِياً جِرَانَهُ وَ مُتَبَوِّئاً أَوْطَانَهُ، وَ لَعَمْرِي لَوْ كُنَّا نَأْتِي مَا أَتَيْتُمْ مَا قَامَ لِلدِّينِ عَمُودٌ وَ لَا اخْضَرَّ لِلْإِيمَانِ عُودٌ وَ ايْمُ اللَّهِ لَتَحْتَلِبُنَّهَا دَماً وَ لَتُتْبِعُنَّهَا نَدَما.

ترجمه: 

در رکاب پیامبر خدا (ص) حضور داشتیم؛ در آن میدان‌ها، با پدران، فرزندان، برادران و عموهای خود به جنگ برمی‌خاستیم؛ این نبردها نه‌تنها از ایمان و تسلیم ما می‌کاست، بلکه بر پایداری و استقامت ما در مسیر حق می‌افزود و ما را در راه صبر بر ناملایمات، پایداری در برابر دشمن و استمرار جهاد استوارتر می‌ساخت. 

گاه پیش می‌آمد که یک نفر از ما و یک نفر از دشمنان همچون دو پهلوان به مصاف یکدیگر می‌رفتند و هر یک قصد داشت بر دیگری چیره شود و او را به کام مرگ فروبرد. در برخی موارد ما پیروز میدان بودیم و در برخی دیگر دشمن بر ما غلبه می‌یافت. 

اما آنگاه که خداوند صداقت، اخلاص و پایمردی ما را مشاهده کرد، خواری و ذلت را بر دشمنان ما نازل فرمود و نصرت خویش را نصیبمان ساخت، تا آنجا که اسلام استحکام یافت و در سرزمین‌های گسترده نفوذ پیدا کرد. 

به جانم سوگند، اگر در میدان‌های نبرد، ما همانند شما سستی و تردید روا می‌داشتیم، هرگز پایه‌ای برای دین برپا نمی‌ماند و هیچ شاخه‌ای از درخت ایمان سبز نمی‌شد؛ به خدا سوگند، شما اکنون از سینه شتر، خون می‌دوشید و این راه، سرانجامی جز پشیمانی برایتان به‌دنبال نخواهد داشت.

منبع: مؤسسه تحقیقات و نشر معارف اهل‌البیت علیهم‌السلام

انتهای خبر/