به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ هر روز یک خطبه از نهج‌البلاغه امیرالمؤمنین علی (ع) را می‌خوانیم.

رَحِمَ اللَّهُ امْرَأً سَمِعَ حُكْماً فَوَعَى وَ دُعِيَ إِلَى رَشَادٍ فَدَنَا وَ أَخَذَ بِحُجْزَةِ هَادٍ فَنَجَا، رَاقَبَ رَبَّهُ وَ خَافَ ذَنْبَهُ، قَدَّمَ خَالِصاً وَ عَمِلَ صَالِحاً، اكْتَسَبَ مَذْخُوراً وَ اجْتَنَبَ مَحْذُوراً، وَ رَمَى غَرَضاً وَ أَحْرَزَ عِوَضاً، كَابَرَ هَوَاهُ وَ كَذَّبَ مُنَاهُ، جَعَلَ الصَّبْرَ مَطِيَّةَ نَجَاتِهِ وَ التَّقْوَى عُدَّةَ وَفَاتِهِ، رَكِبَ الطَّرِيقَةَ الْغَرَّاءَ وَ لَزِمَ الْمَحَجَّةَ الْبَيْضَاءَ، اغْتَنَمَ الْمَهَلَ وَ بَادَرَ الْأَجَلَ وَ تَزَوَّدَ مِنَ الْعَمَلِ.

ترجمه:

خداوند رحمت کند کسی را که سخن حکیمانه را با دقت فراگیرد و هنگامی که به سوی هدایت راهنمایی شود، آن را بپذیرد؛ دست در دامن هدایت‌کننده زند و از مسیر رستگاری بیرون نرود. چنین انسانی مراقب خویش در برابر پروردگار است، از گناهان خود بیم دارد، خالصانه گام برمی‌دارد و با انجام اعمال نیک، ذخیره‌ای برای آخرت فراهم می‌سازد.

او همواره از گناه پرهیز می‌کند، اغراض دنیوی را از دل دور می‌سازد و برای دستیابی به درجات والای آخرت تلاش می‌نماید. با خواسته‌های نفسانی خویش مبارزه کرده، آرزوهای دروغین را کنار می‌گذارد و استقامت را مرکب نجات خود قرار می‌دهد. تقوا را زاد و توشه روز مرگ برمی‌گزیند و در راه روشن هدایت گام می‌نهد، بی‌آنکه از آن فاصله گیرد.

چنین انسانی عمر کوتاه دنیا را غنیمت می‌شمارد، پیش از آنکه مرگ فرا رسد خود را آماده می‌سازد و از رهگذر اعمال صالح، توشه‌ای نیکو برای آخرت برمی‌گیرد.

منبع: مؤسسه تحقیقات و نشر معارف اهل‌البیت علیهم‌السلام

انتهای خبر/