به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ با یاد شهید آیت‌الله سید ابراهیم رئیسی و یاران آسمانی‌اش در سالی که گذشت؛ نه از خاطره، بلکه از تقویم، گویی هنوز صدای خروشان مردمی که در کوچه‌های شهر، با اشک و اندوه، نام «خادم حرم ایران» را زمزمه می‌کردند، در گوش زمان می‌پیچد؛ آری، شهید آیت‌الله سید ابراهیم رئیسی، آن روح بلند و خدمتگزار صادق ملت، یک‌سال پیش از این بی‌صدا اما با طنین حضوری ماندگار در جان تاریخ پرواز کرد.

این یادداشت، نه سوگ‌نامه، که به مثابه سپاس‌نامه‌ای می‌ماند برای مردی که سادگی را در اوج مسئولیت و وقار را در متن قدرت معنا کرد و برای یارانی که با او در یک کاروان صداقت، تا آسمان رفتند.

 سیمای یک عارف خدمتگزار

شهید رئیسی را نمی‌توان صرفاً در قالب یک سیاستمدار یا یک مدیر دولتی تعریف کرد؛ او از جمله معدود مردانی بود که «قدرت» را نردبانی برای بندگی می‌دید؛ ساده‌زیستی در او یک شعار نبود، بلکه بخشی از هویت او بود؛ از همان نخستین روزهایی که در دستگاه قضائی کشور، سنگینی مسئولیت را بر دوش گرفت، رفتار و کلامش نشان از عمق معرفتی داشت که از مدرسه علمیه، از حجره‌های تهجد و از نفس گرم سحرهای بی‌ریا ریشه گرفته بود.

تواضع، وقار، نگاه مردم‌مدارانه و اخلاقِ گفتار از برجسته‌ترین مؤلفه‌های شخصیتی او بود؛ او نه با بلندگویی خود را به مردم معرفی کرد و نه با غوغاسالاری نامش را بر دیوارها نشاند؛ شهید رئیسی، با سکوتی آراسته و کرداری مسئولانه، دل‌های بسیاری را تسخیر کرد.

سیمای مدیریتی شهید رئیسی و کارنامه‌ای با مهر خدمت

دولت سیزدهم، با ریاست جمهوری آیت‌الله سید ابراهیم رئیسی، یادآور تلاش بی‌وقفه برای ترمیم آن‌چه از پیش بر زمین مانده بود، است؛ از مدیریت بحران‌های فوری تا احیای پروژه‌های نیمه‌تمام، او تمام قامت به میدان آمد.

در دوران ریاست‌جمهوری او، بسیاری از پروژه‌های معطل‌مانده سال‌های گذشته در حوزه‌های عمرانی، بهداشت، آموزش، و انرژی احیا شد؛ او باور داشت که «مدیریت جهادی» صرفاً یک شعار نیست، بلکه ضرورتی انکارناپذیر برای خدمت مؤثر به مردم است.

از احیای پالایشگاه‌ها تا اتصال راه‌های روستایی، از رسیدگی به مناطق محروم تا بازگرداندن اعتبار به مراکز علمی و دانشگاهی؛ کارنامه‌اش را نه از زبان آمارهای رسمی، که از زبان مردم باید شنید.

روایت مردمی از یک عشق

مراسم تشییع پیکر شهید رئیسی، نه فقط یک مراسم دولتی، که آئین تجلیل ملت از فرزند خادم خود بود؛ مردمی که با دل‌هایی آکنده از اندوه، زیر آفتاب و باران، ساعت‌ها ایستادند تا با پیکر رئیس‌جمهور شهیدشان وداع کنند، پیام روشنی به تاریخ دادند و فریاد زدند ملتی که قدردان خادمان واقعی خود است، هرگز تنها نخواهد ماند.

آن روز، خیابان‌های مشهد، تهران، قم، تبریز و بسیاری شهرها، شاهد تکرار حماسه‌ای بود که تنها برای شهدا رقم می‌خورد، صدای صلوات و نوای «لبیک یا حسین» در وداع با مردی که در مقام و کرامت، همچون خادمان حرم بود، گوش فلک را پر کرد.

همراهانی در مسیر صداقت و تکلیف

همراهان شهید رئیسی نیز، هر یک نماد خلوص و مسئولیت بودند؛ شهید امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه، با نگاهی راهبردی و رویکردی دیپلماتیک، توازن سیاست خارجی را به معنای واقعی کلمه بازتعریف کرد؛ او مرد میدان مذاکرات بود، اما نه به بهای عزت ملت.

شهید مالک رحمتی، چهره‌ای متعهد در حوزه اقتصادی و خصوصی‌سازی، شهید محمد‌علی آل هاشم، امام جمعه تبریز و دیگر همراهان شهید، همچون نگینی بر حلقه وفاداری به آرمان‌های انقلاب می‌درخشیدند؛ آنان، نه فقط یار رئیس‌جمهور، بلکه خادمان صادق این مردم بودند.

سیاست خارجی متوازن؛ میراث دیپلماتیک شهید رئیسی

در روزگاری که تنش‌های جهانی و دوقطبی‌های سیاسی، صحنه دیپلماسی را با دشواری مواجه کرده بود، شهید رئیسی رویکردی متوازن، عزتمند و مستقل در عرصه سیاست خارجی اتخاذ کرد؛ او با تقویت روابط با کشورهای همسایه، عضویت ایران در سازمان‌های منطقه‌ای نظیر شانگهای و بریکس و تعامل هوشمند با شرق و غرب، مسیر تازه‌ای در سیاست خارجی گشود.

نکته مهم در این رویکرد آن بود که عزت ملت ایران، هیچ‌گاه در پای توافق‌های عجولانه و وابسته قربانی نشد بلکه او سیاست را با حکمت آمیخت و با جسارت، از حق ملت دفاع کرد.

پیشرفت‌های استانی گواه صداقت‌ها

یکی از ویژگی‌های بارز دولت شهید رئیسی، نگاه عدالت‌محور به پیشرفت بود؛ پروژه‌های بسیاری در استان‌ها که سال‌ها خاک می‌خوردند، در دوران او جان گرفتند، سفرهای استانی متعدد، نه برای نمایش، که برای شنیدن صدای مردم و تصمیم‌گیری در میدان واقعی صورت می‌گرفت.

از تکمیل بیمارستان‌ها تا توسعه شبکه آب‌رسانی روستایی، از گازرسانی به نقاط دورافتاده تا افتتاح طرح‌های کلان صنعتی؛ این‌ها دستاوردهایی هستند که با اسناد و اعداد قابل اثباتند، اما روح حاکم بر همه آن‌ها چیزی فراتر بود و عبارت بود از «خدمت بی‌منت».

پروژه‌های نیمه‌تمام که دوباره زنده شدند

یکی از وجوه تمایز مدیریت شهید رئیسی، اهتمام به پروژه‌های نیمه‌تمام بود؛ او معتقد بود هیچ طرحی نباید قربانی تغییر دولت‌ها شود به همین دلیل، بسیاری از پروژه‌هایی که در دولت‌های پیشین شروع شده و رها شده بودند، در دوره او تکمیل و به بهره‌برداری رسید.

از سدسازی گرفته تا پروژه‌های حمل‌ونقل ریلی، و از زیرساخت‌های درمانی تا ساخت مدارس در مناطق محروم؛ این احیا و تکمیل، گام بلندی در راستای جبران سال‌های از دست‌رفته بود.

یک‌سال پس از پرواز؛ همچنان در دل ملت

اکنون که یک سال از آن پرواز آخر گذشته است، یاد و نام شهید آیت‌الله رئیسی و همراهان ایشان در دل مردم زنده‌تر از همیشه است؛ مردی که با وجود جایگاه سیاسی، در متن مردم ماند و هرگز فاصله‌ای میان خود و آن‌ها نیفکند.

او در همان روزی که باید می‌رفت، رفت؛ در حالی که پرونده‌ خدمت جهادی به مردم همچنان روی میز او بود اما راهی را گشود که ادامه دارد؛ این راه، راه خادمان واقعی ملت است؛ آنان که در روزگار تردید، به یقین تکیه کردند و در دل تاریکی، چراغ اعتماد مردم شدند.

«خادم حرم ایران» فقط لقبی نبود که مردم بر زبان آوردند؛ تجلی شناخت آن‌ها از رئیس‌جمهور شهید مردی بود که بی‌صدا و بی‌ادعا اما پرثمر زندگی کرد؛ اکنون، یک‌سال پس از شهادت او، ما نه در حال تجلیل یک فرد، بلکه در حال تجدید عهد با یک مکتب هستیم؛ مکتب خدمت، صداقت، و مردم‌باوری و به راستی چه خوش گفت رهبر صدیق ما که پس از شهادت این خدمتگزار ملت و بیان خدمات او پس از شهادتش، دل یک ملت برای رئیسی عزیز سوخت.

نام و یاد این خادم خدوم ایران اسلامی، به تاریخ سپرده نخواهد شد، چرا که این ملت، هیچ‌گاه خدمات خادمان خود را فراموش نمی‌کند.

یادداشت به قلم شکیبا خاطری؛ فعال رسانه‌ای