به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ در میان هیاهوی ورزش و ضرباهنگ مسابقات، گاه ورزشی نوظهور چون گلروبال طلوع می‌کند؛ ورزشی که نه‌تنها جسم، بلکه روح را نیز درگیر می‌سازد؛ گلروبال، فرزند همدلی و استراتژی است؛ بازی‌ که انسان را به خویشتن خویش نزدیک‌تر می‌کند.

گلروبال نه فقط رقابتی ساده، بلکه درس زندگی است؛ جایی که همکاری، اعتماد و تصمیم‌گیری آنی، مفاهیمی بنیادین هستند؛ بازی‌ اصیل و معناگرا که میان تن و جان پیوندی تازه می‌سازد و نوعی تعامل ورزشی با پیام‌های عمیق انسانی در بطن خود دارد.

گلروبال، ورزشی ایرانی و خلاقانه، بر پایه نیاز به ورزش‌هایی کم‌خطر، در دسترس و فراگیر پدید آمده است، در روزگاری که بسیاری از رشته‌ها نیازمند سرمایه‌گذاری بالا و آمادگی هستند، گلروبال به عنوان دریچه‌ای باز برای همگان درخشش یافته است.

از نوجوان تا سالمند، از زن تا مرد، از حرفه‌ای تا مبتدی، همگی می‌توانند در گلروبال نقش‌آفرین باشند؛ این ورزش، نماد فرهنگی‌ است که در آن توپ فقط ابزار بازی نیست؛ بلکه نمادی از زندگی‌ است و باید آن را با دقت و همکاری پیش برد.

زمین گلروبال محلی برای صف‌آرایی دو تیم است، اگر در فضای باز باشد، هر تیم ۹ نفره است؛ در سالن، این تعداد به ۷ کاهش می‌یابد؛ هر تیم یک بازیکن «هدف» دارد که باید از برخورد توپ با بدنش جلوگیری کند.

بازیکنان می‌توانند با دست یا پا توپ را به یاران پاس دهند؛ در این میان، باید تلاش کنند به تیم حریف امتیاز بزنند، با وجود سادگی ظاهری قوانین، عمق روانی، همکاری و تصمیم‌گیری‌های سریع، ماهیت بازی را پیچیده و فکری می‌سازد.

گلروبال ترکیبی از چابکی و استراتژی است؛ تنها با دویدن و پرتاب نمی‌توان در آن موفق بود بلکه نیازمند بینش، صبر و هماهنگی است؛ این ورزش، ذهن و بدن را همزمان به چالش می‌کشد و رشد می‌دهد.

یکی از مزایای مهم گلروبال، سادگی تجهیزات آن است؛ این ورزش، نیازی به ابزار گران‌قیمت ندارد و همین ویژگی، آن را به گزینه‌ای در دسترس برای مدارس، سالن‌های عمومی و حتی فضاهای باز محلی تبدیل کرده است.

زمین این بازی می‌تواند چمن طبیعی، مصنوعی یا سالن باشد؛ توپ گلروبال طراحی ویژه‌ای دارد؛ نه خیلی سخت که خطرناک شود، نه بیش از حد سبک که کنترلش دشوار باشد؛ لباس تیم‌ها ساده اما کاربردی و متناسب با راحتی بازیکن است.

زانو‌بند و آرنج‌بند به عنوان تجهیزات اختیاری در رقابت‌های حرفه‌ای یا برای افراد حساس کاربرد دارد؛ همین سادگی در کنار کارایی بالا، موجب استقبال گسترده‌تری از گلروبال در گروه‌های سنی و فیزیکی مختلف شده است.

گلروبال تنها برای تقویت عضلات و حرکات نیست؛ این ورزش، بُعد تربیتی و روانی بالایی دارد و افراد یاد می‌گیرند اعتماد کنند، مسئولیت بپذیرند و در کنار دیگران، تجربه‌ای سالم از رقابت و همدلی را تمرین کنند.

در روزگاری که نوجوانان در فضای مجازی غرق شده‌اند، گلروبال فرصتی‌ برای رشد بدنی، ارتباط اجتماعی و یادگیری ارزش‌هایی چون احترام، هماهنگی و مهربانی است؛ حتی سالمندان و توان‌یابان نیز می‌توانند در این فضا رشد کنند.

به سبب کم‌برخورد بودن، گلروبال گزینه‌ای ایده‌آل برای افراد با شرایط خاص فیزیکی است، افراد دارای معلولیت، سالمندان یا کسانی که به فعالیتی کم‌خطر و اجتماعی نیاز دارند، می‌توانند در این ورزش حضوری پررنگ و لذت‌بخش داشته باشند.

رعایت نکات ایمنی در گلروبال به اندازه هر ورزش دیگر مهم است؛ گرم کردن صحیح بدن، انتخاب کفش مناسب با سطح زمین و استفاده از محافظ‌ها، نقش اساسی در جلوگیری از آسیب‌ها ایفا می‌کنند.

افزون بر آن، آموزش تکنیک‌های صحیح پرتاب و مانور، به همراه حضور مربیان واجد شرایط در کنار زمین، موجب ایمنی بیشتر می‌شود؛ وجود کمک‌های اولیه نیز برای موقعیت‌های اورژانسی کاملاً ضروری و قابل توصیه است.

با رعایت این اصول، گلروبال می‌تواند در زمره‌ کم‌حادثه‌ترین ورزش‌های گروهی قرار گیرد و این ویژگی، آن را برای توسعه در مدارس، مراکز اجتماعی و باشگاه‌ها بسیار مناسب و قابل ترویج کرده است.

کرمانشاه با تنوع فرهنگی، تاریخی و جغرافیایی، بستر بسیار مناسبی برای گسترش گلروبال دارد؛ شهرهای کرمانشاه، اسلام‌آبادغرب، پاوه، صحنه و جوانرود با امکانات ورزشی خود، می‌توانند کانون‌های اصلی توسعه این رشته باشند.

جوانان کرمانشاهی، با روحیه‌ای پرشور و استقبال از نوآوری، آماده‌ پذیرش ورزشی نو و پویا همچون گلروبال‌ هستند؛ این استان می‌تواند الگوی موفقی برای سایر نقاط کشور در رشد این ورزش خلاقانه باشد.

برای تحقق این چشم‌انداز، اقداماتی چون برگزاری دوره‌های آموزشی مربی‌گری، تجهیز مدارس و فرهنگ‌سازی عمومی ضروری‌ است و رسانه‌ها نیز باید به معرفی این ورزش و دستاوردهای آن در سطح محلی و ملی بپردازند.

همکاری بین اداره‌کل ورزش و جوانان، هیأت‌های ورزشی محلی و آموزش‌ و‌ پرورش، می‌تواند به ایجاد ساختاری منسجم برای گسترش گلروبال منجر شود؛ شکل‌گیری باشگاه‌های محلی نیز به رشد مستمر این رشته کمک خواهد کرد.

گلروبال می‌تواند بخشی از زندگی روزمره جوانان کرمانشاه شود؛ ورزشی که نه فقط جسم، بلکه روح آن‌ها را نیز پرورش می‌دهد؛ میدان این بازی، مکانی‌ برای تجربه‌ی عمیق انسانی، برای صلح در رقابت و شادی در همکاری است.

آن هنگام که در میانه میدان ایستاده‌ای و توپ به سمت تو می‌آید، فرصتی برای واکنش داری؛ اما آنچه مهم‌تر است، حضور توست، تمرکز تو، و تصمیمی که در لحظه می‌گیری؛ گلروبال، فرصتی برای آشتی انسان با خود و با دیگران است.

باشد که روزی فرا رسد که صدای توپ‌های گلروبال، نوای همدلی، دوستی و شور زندگی را در سراسر کرمانشاه بپراکند؛ این ورزش، حامل فرهنگی نو در بستری کهن و فرهنگی برای زیستن بهتر و باهم بودن است.

یادداشت به قلم شکیبا خاطری؛ فعال رسانه‌ای