
متخصص مغز و اعصاب:
اماس در کمین جوانان است
متخصص مغز و اعصاب گفت: بیماری اماس معمولاً بین سنین ۲۰ تا ۴۰ سالگی بروز میکند و شیوع آن در زنان تقریباً دو برابر مردان است؛ علت این تفاوت هنوز کاملاً مشخص نیست اما به نظر میرسد عوامل هورمونی و ژنتیکی در آن نقش داشته باشند.
رضا باقری در گفتگو با خبرنگار گروه اجتماعی شبکه اطلاعرسانی «مرصاد»؛ با اشاره به روز جهانی اماس اظهار داشت: اماس یک بیماری مزمن خودایمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن به میلین – یعنی پوشش محافظ رشتههای عصبی – حمله میکند.
این متخصص مغز و اعصاب ادامه داد: این بیماری معمولاً بین سنین ۲۰ تا ۴۰ سالگی بروز میکند و شیوع آن در زنان تقریباً دو برابر مردان است؛ علت این تفاوت هنوز کاملاً مشخص نیست اما به نظر میرسد عوامل هورمونی و ژنتیکی نیز در آن نقش داشته باشند.
باقری گفت: علائم اماس بسیار متنوع است؛ از بیحسی دست و پا گرفته تا تاری دید، سرگیجه، ضعف عضلانی و گاهی حتی اختلالات گفتاری؛ این علائم میتوانند به صورت ناگهانی ظاهر شوند و بعد از مدتی فروکش کنند.
وی توضیح داد: اماس در اغلب موارد با دورههای عود و بهبودی همراه است؛ در نوع شایع آن که به اماس عودکننده - فروکشکننده معروف است، بیمار ممکن است ماهها یا سالها بدون علامت باشد و سپس به طور ناگهانی دچار حمله شود.
وی افزود: علت دقیق این بیماری هنوز ناشناخته است اما تحقیقات نشان میدهند که عواملی مانند کمبود ویتامین D، ژنتیک، عفونتهای ویروسی مانند اپشتینبار و حتی زندگی در عرضهای جغرافیایی بالا میتوانند در بروز آن مؤثر باشند.
باقری تأکید کرد: تشخیص اماس بر پایه تصویربرداری MRI، بررسی مایع مغزی - نخاعی و تستهای پتانسیلهای تحریکی انجام میشود؛ مهمترین نکته، تشخیص زودهنگام و شروع درمان قبل از آسیب دائمی به بافت عصبی است.
وی اعلام کرد: اگرچه اماس درمان قطعی ندارد، اما داروهای زیادی برای کنترل علائم و کند کردن روند بیماری وجود دارد؛ داروهای تعدیلکننده ایمنی مثل اینترفرونها یا داروهای جدیدتر، میتوانند به کاهش دفعات حملات کمک کنند.
به گفته این متخصص، درمان تنها به دارو محدود نمیشود؛ فیزیوتراپی، گفتاردرمانی، کاردرمانی و حمایت روانشناختی نقش مهمی در زندگی بیماران دارند، درمان اماس یک فرآیند تیمی است و بیمار باید از نظر جسمی و روانی حمایت شود.
وی همچنین به نقش سبک زندگی اشاره کرد و اذعان داشت: کاهش استرس، خواب کافی، تغذیه سالم و فعالیت فیزیکی منظم میتواند روند بیماری را آهستهتر کند؛ بیمار باید یاد بگیرد که چگونه از خودش مراقبت کند تا با اماس همزیستی سالمتری داشته باشد.
باقری افزود: متأسفانه باورهای غلط زیادی در مورد اماس وجود دارد و بسیاری فکر میکنند هر کسی که اماس دارد، به زودی فلج میشود، در حالی که بسیاری از بیماران سالها زندگی طبیعی دارند.
وی ادامه داد: ما باید با آگاهیرسانی صحیح، اضطراب بیمورد را از بیماران دور کنیم؛ اماس الزاماً به معنای ناتوانی نیست، هرچقدر بیمار و خانوادهاش اطلاعات بیشتری داشته باشند با آرامش بیشتری با بیماری کنار خواهند آمد.
باقری درباره بعد روانی بیماری گفت: بسیاری از بیماران از افسردگی، اضطراب یا احساس انزوا رنج میبرند و رسیدگی به سلامت روان به همان اندازه مهم است که داروهای فیزیکی اهمیت دارند؛ یک رواندرمانگر باید در کنار تیم پزشکی باشد.
وی اظهار کرد: پیشرفتهایی که در درمانهای بازسازی میلین، ژندرمانی و تعدیل سیستم ایمنی حاصل شده، نویدبخش است و امیدوارم در دهههای آینده بتوانیم راهی برای توقف یا حتی درمان کامل اماس بیابیم.
وی در پایان تأکید کرد: اماس پایان زندگی نیست؛ این بیماری میتواند شروعی برای بهتر شناختن بدن، ذهن و تواناییهای درونی باشد؛ بیمار اگر آگاه، مقاوم و پیگیر باشد، میتواند زندگی پربار و رضایتبخشی داشته باشد.
انتهای خبر/
درباره نویسنده
لینک کوتاه خبر
برچسبها
نظر / پاسخ از
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نفری باشید که نظر میگذارید!