به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ هر روز، یک صفحه از کلام حق را به‌صورت متنی بخوانید. 

متن و معنی آیات ۱۲۰ تا ۱۲۶ سوره مبارکه «بقره»، به شرح زیر است:

أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به‌ نام خداوند بخشنده مهربان

آیه ۱۲۰

وَلَن تَرضىٰ عَنكَ ٱليَهُودُ وَلَا ٱلنَّصَـٰرَىٰ حَتَّىٰ تَتَّبِعَ مِلَّتَهُم ۗ قُل إِنَّ هُدَى ٱللَّهِ هُوَ ٱلهُدَىٰ ۗ وَلَئِنِ ٱتَّبَعتَ أَهوَآءَهُم بَعدَ ٱلَّذِى جَآءَكَ مِنَ ٱلعِلمِ ۙ مَا لَكَ مِنَ ٱللَّهِ مِن وَلِىٍّ وَلَا نَصِيرٍ

ترجمه:

یهود و نصارا هرگز از تو راضی نمی‌شوند، مگر آنکه از آیین آنان پیروی کنی. بگو: هدایت، تنها هدایت خداست. و اگر پس از آن دانشی که به تو رسیده است، از خواسته‌های آن‌ها پیروی کنی، دیگر هیچ یاور و پشتیبانی از سوی خدا برای تو نخواهی داشت.

آیه ۱۲۱

ٱلَّذِينَ ءَاتَينَـٰهُمُ ٱلكِتَـٰبَ يَتلُونَهُۥ حَقَّ تِلَاوَتِهِۦٓ أُو۟لَـٰٓئِكَ يُؤمِنُونَ بِهِۦ ۗ وَمَن يَكفُرۡ بِهِۦ فَأُو۟لَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلخَـٰسِرُونَ

ترجمه:

کسانی که کتاب آسمانی را که به آنان داده‌ایم، آن‌گونه که شایسته است تلاوت می‌کنند، به آن ایمان دارند. و هر کس به آن کفر ورزد، بی‌تردید از زیان‌کاران است.

آیه ۱۲۲

يَـٰبَنِىٓ إِسرَٰٓءِيلَ ٱذكُرُوا۟ نِعمَتِىَ ٱلَّتِىٓ أَنعَمتُ عَلَيكُم وَأَنِّى فَضَّلتُكُم عَلَى ٱلعَـٰلَمِينَ

ترجمه:

ای فرزندان اسرائیل! نعمتی را که به شما ارزانی داشتم به یاد آورید، و اینکه شما را بر جهانیان برتری دادم.

آیه ۱۲۳

وَٱتَّقُوا۟ يَومًۭا لَّا تَجزِى نَفسٌ عَن نَّفسٍۢ شَيـًۭٔا وَلَا يُقبَلُ مِنهَا عَدلٌۭ وَلَا تَنفَعُهَا شَفَـٰعَةٌۭ وَلَا هُم يُنصَرُونَ

ترجمه:

و از روزی بترسید که هیچ کسی به جای دیگری کاری نمی‌تواند بکند، و نه فدیه‌ای از او پذیرفته می‌شود، و نه شفاعتی سود می‌رساند، و نه یاری خواهند شد.

آیه ۱۲۴

وَإِذِ ٱبتَلَىٰٓ إِبرَٰهِيمَ رَبُّهُۥ بِكَلِمَـٰتٍۢ فَأَتَمَّهُنَّ ۖ قَالَ إِنِّى جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًۭا ۖ قَالَ وَمِن ذُرِّيَّتِى ۖ قَالَ لَا يَنَالُ عَهدِى ٱلظَّـٰلِمِينَ

ترجمه:

و هنگامی که خداوند، ابراهیم را با سخنانی آزمود، و او آن‌ها را به‌طور کامل انجام داد، (خدا) فرمود: من تو را پیشوای مردم قرار می‌دهم. ابراهیم گفت: و از نسل من نیز؟ فرمود: عهد من به ستمکاران نمی‌رسد.

آیه ۱۲۵

وَإِذ جَعَلنَا ٱلبَيتَ مَثَابَةًۭ لِّلنَّاسِ وَأَمنًۭا ۖ وَٱتَّخِذُوا۟ مِن مَّقَامِ إِبرَٰهِيمَ مُصَلًّۭى ۖ وَعَهِدنَآ إِلَىٰٓ إِبرَٰهِيمَ وَإِسمَـٰعِيلَ أَن طَهِّرَا بَيتِىَ لِلطَّآئِفِينَ وَٱلعَـٰكِفِينَ وَٱلرُّكَّعِ ٱلسُّجُودِ

ترجمه:

و (یاد کنید) زمانی را که خانه (کعبه) را محل بازگشت و امنی برای مردم قرار دادیم، و (فرمودیم:) از مقام ابراهیم، جایگاهی برای نماز برگیرند. و به ابراهیم و اسماعیل فرمان دادیم که خانه مرا برای طواف‌کنندگان و معتکفان و رکوع‌کنندگان و سجده‌کنندگان پاکیزه سازید.

آیه ۱۲۶

وَإِذ قَالَ إِبرَٰهِيمُ رَبِّ ٱجعَل هَـٰذَا بَلَدًا ءَامِنًۭا وَٱرزُق أَهلَهُۥ مِنَ ٱلثَّمَرَٰتِ مَن ءَامَنَ مِنهُم بِٱللَّهِ وَٱليَومِ ٱلءَاخِرِ ۖ قَالَ وَمَن كَفَرَ فَأُمَتِّعُهُۥ قَلِيلًۭا ثُمَّ أَضطَرُّهُۥٓ إِلَىٰ عَذَابِ ٱلنَّارِ ۖ وَبِئسَ ٱلمَصِيرُ

ترجمه:

و (یاد کن) هنگامی را که ابراهیم گفت: پروردگارا! این سرزمین را شهری امن قرار ده، و اهل آن را، آن‌هایی را که به خدا و روز بازپسین ایمان آورده‌اند، از میوه‌ها روزی ده. (خدا) فرمود: و کسانی را که کفر ورزیده‌اند، اندکی برخوردار خواهم ساخت، سپس آن‌ها را به عذاب آتش دوزخ وادار خواهم کرد، و چه بد سرانجامی است.

انتهای خبر/