حجت‌الاسلام والمسلمین شمس‌الله جلیلیان در گفتگو با خبرنگار گروه سیاسی شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ اظهار داشت: حضرت علی (ع) از آغاز بعثت پیامبر اسلام (ص)، هم‌پیمان راه توحید و عدالت بود. او نه‌تنها نخستین مردی بود که دعوت پیامبر (ص) را پذیرفت، بلکه در تمام صحنه‌های سخت و خطرناک، دوشادوش رسول خدا (ص) ایستاد و از حق دفاع کرد.

وی گفت: رشادت‌های او در بدر، احد، خیبر و دیگر غزوات، گواهی روشن بر نقش بی‌بدیل ایشان در پاسداشت دین اسلام است. پیامبر اکرم (ص) بارها در قالب روایات و سخنان متعدد، از مقام معنوی و جایگاه الهی علی (ع) سخن گفت و او را به‌عنوان امین و برادر خود معرفی کرد.

دبیر بنیاد بین‌المللی غدیر در استان کرمانشاه افزود: حادثه غدیر خم، لحظه‌ای تاریخی و سرنوشت‌ساز در امتداد رسالت پیامبر (ص) بود. در آن روز، پیامبر اسلام (ص) به فرمان الهی، حضرت علی (ع) را به‌عنوان جانشین خویش به مردم معرفی کرد و با گفتن «من کنت مولاه فهذا علی مولاه»، خط امامت را ترسیم کرد.

جلیلیان عنوان کرد: شناخت واقعه غدیر، نه فقط یک شناخت تاریخی، بلکه فهم دقیق از استمرار ولایت الهی در قالب انسان‌های برگزیده است. غدیر، نقطه اتصال نبوت به امامت و جلوه تداوم راه پیامبر در قامت علی (ع) بود.

امامت، نه یک انتخاب مردمی بلکه انتخاب الهی

وی گفت: در منظومه اعتقادی شیعه، امامت حضرت علی (ع) استمرار همان هدایت الهی‌ای است که در نبوت رسول‌الله (ص) متجلی شده بود. تعیین علی (ع) به‌دست پیامبر در غدیر، نشان داد که رهبری امت، امری زمینی و انتخابی نیست، بلکه مأموریتی الهی است که باید به اهل آن سپرده شود. علی (ع) با دارا بودن علم لدنی، عصمت، و شجاعت بی‌نظیر، شایسته‌ترین فرد برای این مسئولیت بود.

جلیلیان خاطرنشان کرد: حکومت حضرت علی (ع) پس از رحلت خلیفه سوم، فرصتی برای تحقق عدالت علوی در عرصه اجرایی بود. او با کنار زدن اشراف‌گرایی، تجمل‌پرستی و تبعیض، جامعه‌ای بر پایه قسط و انصاف بنا نهاد. در دوران کوتاه حکومتش، علی (ع) نشان داد که اداره جامعه باید بر اساس حق باشد، نه مصلحت‌سنجی‌های سیاسی. عدالت او تا جایی پیش رفت که حتی نزدیک‌ترین یارانش نیز از تند و تیزی عدالت علوی در امان نماندند.

عدالت به جای مصلحت، محور حکومت علوی

دبیر بنیاد بین‌المللی غدیر در استان کرمانشاه گفت: در اندیشه سیاسی علی (ع)، حق‌مداری اصل بود و مصلحت‌های زودگذر، جایگاهی نداشت. او در تقسیم بیت‌المال، بی‌تعارف و بی‌تبعیض رفتار می‌کرد و هیچ‌کس را به‌خاطر نسب، قبیله یا قدرت، بر دیگری مقدم نمی‌داشت. حتی اگر هزینه این عدالت، از دست رفتن قدرت یا رنجیده‌خاطر شدن یاران قدیمی‌اش بود، او از مسیر حق بازنمی‌گشت. این شیوه، نشان‌دهنده عمق ایمان علی (ع) به عدالت الهی بود.

وی افزود: آنچه از حکومت علی (ع) برای ما به یادگار مانده، نه صرفاً تاریخ حکومتی پنج‌ساله، بلکه میراثی پُر از درس برای حاکمان، نخبگان و ملت‌هاست. در جهان امروز که حکومت‌ها درگیر منفعت‌طلبی‌ هستند، بازخوانی سیره حکومتی امام علی (ع) می‌تواند ما را به‌سوی حاکمیت اخلاق، شفافیت و مسئولیت‌پذیری سوق دهد. علی (ع) در اوج قدرت، ساده می‌زیست، با مردم بود و همواره در پی تحقق عدالت اجتماعی بر پایه تقوا و کرامت انسانی گام برمی‌داشت.

انتهای خبر/