به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ ورزش، پنجره‌ای است رو به آفتاب نشاط و تندرستی است و در این میان، اسکیت، بازی و ورزش در هم‌ تنیده‌ای است که کودکان را با شور کودکانه به حرکت می‌کشاند؛ حرکتی نرم، موزون و پر از شادی که با هر چرخ، لبخندی بر چهره‌ کودک می‌نشیند.

اسکیت، از جمله ورزش‌هایی‌ است که کودک را نه‌تنها به تحرک که به تعادل درون و بیرون فرا می‌خواند، تمرین پایداری روی چرخ‌هایی ظریف، در حکم تمرین پایداری در زندگی‌ است؛ کودک یاد می‌گیرد بیفتد، برخیزد، بخندد و دوباره تلاش کند.

در دنیایی که تکنولوژی، کودکان را به سکون کشانده اسکیت فرصتی برای رهایی از فضای بسته و رقصیدن در فضای باز است؛ صدای چرخ‌ها روی آسفالت، به‌‌سان موسیقی طبیعت است؛ موسیقی‌ که کودک را به زندگی حقیقی باز می‌گرداند.

رشد جسمی کودک با اسکیت‌سواری تقویت می‌شود؛ تعادل، قدرت عضلانی، انعطاف‌پذیری و هماهنگی بین چشم و پا از ثمرات تمرین منظم با اسکیت است، هر بار که کودک می‌چرخد، در حقیقت درخت تناور بدنش را آب می‌دهد.

اسکیت تنها تمرینی جسمی نیست؛ بلکه درون‌مایه‌ای روانی دارد؛ کودک یاد می‌گیرد با ترس‌هایش روبه‌رو شود - ترس از افتادن، شکست، درد - و در این مواجهه، شهامت می‌روید، شخصیتش بالنده می‌شود و اعتماد به‌ نفس در جانش جوانه می‌زند.

اسکیت، کودک را اجتماعی‌تر می‌کند، باشگاه‌ها و پارک‌ها، مکان‌هایی‌ هستند که کودکان با یکدیگر آشنا می‌شوند، مهارت‌های اجتماعی می‌آموزند، رقابت می‌کنند و با هم می‌خندند؛ از دل همین بازی‌ها، دوستی‌های پاک کودکی شکل می‌گیرد.

در دنیای پرشتاب امروز، والدین باید به دنبال فرصت‌هایی برای آموختن زندگی به فرزندان خود باشند؛ اسکیت در ظاهر بازی است اما در باطن مدرسه‌ای است که درس‌هایی عمیق درباره توازن، شجاعت، پشتکار و نظم می‌آموزد.

ورزش اسکیت فرصتی است برای نزدیک‌تر شدن کودک به طبیعت است؛ کف پارک، فضای باز، آفتاب و نسیم، همگی مکمل این ورزش هستند که کودک یاد می‌گیرد در میان درختان بازی کرده، به طبیعت احترام بگذارد و لذتی بی‌واسطه‌ را درک کند.

نکات ایمنی در ورزش اسکیت از اهمیت بالایی برخوردارند؛ کودک باید کلاه ایمنی، مچ‌بند، زانو‌بند و آرنج‌بند داشته باشد و این تجهیزات محافظت‌کننده، نه‌تنها آسیب را کاهش می‌دهند، بلکه اعتماد والدین و اطمینان کودک را افزایش می‌بخشند.

شروع اسکیت باید همراه با آموزش باشد؛ والدین یا مربیان باید به کودک یاد دهند که چگونه بی‌خطر حرکت کند، چگونه بیفتد، چگونه بایستد؛ آموزش درست، پایه‌ سلامت و پیشرفت در این مسیر پرهیجان است.

لباس مناسب نیز بخشی از امنیت است، لباس راحت و مقاوم، کفش‌های استاندارد و اسکیت‌های متناسب با پای کودک، همگی از اجزایی هستند که سلامت کودک را تضمین می‌کنند و لذت اسکیت‌سواری را دوچندان می‌سازند.

آغاز اسکیت باید آهسته و همراه با صبر باشد؛ کودک ممکن است چندین بار زمین بخورد، در این لحظه‌ها آنچه بیش از هر چیز اهمیت دارد دلگرمی والدین و تشویق‌های پرمحبت است؛ با مهر، هر افتادنی پلی به سوی پایداری می‌شود.

اسکیت مهارتی است که با تمرین مستمر رشد می‌کند، پس والدین باید با ایجاد زمان‌های مشخص و برنامه‌ریزی‌شده، این ورزش را در زندگی روزمره کودک نهادینه کنند؛ انسجام در تمرین، کلید پیشرفت است؛ چه در ورزش، چه در زندگی.

ورزش اسکیت در فضای باز انجام می‌شود و این فرصتی بی‌نظیر برای تنفس هوای تازه است؛ کودکانی که بیشتر در محیط‌های طبیعی ورزش می‌کنند، معمولاً تمرکز بهتری دارند و ذهن آرام‌تری نسبت به همسالان خود در فضای بسته دارند.

هر کودکی نیاز به ابراز احساسات دارد، اسکیت، راهی برای بیان شور درونی است وقتی کودک می‌چرخد، می‌خندد یا حتی می‌افتد و بر می‌خیزد، احساساتش را تجربه می‌کند، این تجربه‌ آزاد، بنیان سلامت روانی کودک را تقویت می‌کند.

ورزش اسکیت می‌تواند خانواده‌ها را نیز گرد هم آورد؛ والدینی که همراه با کودک خود اسکیت‌سواری می‌کنند، الگویی برای تحرک هستند و لحظاتی ارزشمند از با هم بودن می‌سازند؛ خاطراتی که در قلب کودک ماندگار می‌شود.

بازی‌های گروهی اسکیت، فرصتی برای یادگیری مسئولیت‌پذیری است که کودک می‌آموزد منتظر نوبت باشد، قواعد را رعایت کند و به دیگران احترام بگذارد؛ این‌ها همه درس‌هایی‌اند که بعدها در جامعه به او کمک خواهند کرد.

باور به خویشتن در بطن ورزش اسکیت شکل می‌گیرد؛ هر پیروزی کوچک – حتی حفظ تعادل چند ثانیه‌ای – برای کودک ارزشی بزرگ دارد و این باور به خود، بن‌مایه‌ای برای رشد عزت‌نفس در سایر عرصه‌های زندگی می‌شود.

اسکیت‌سواری خلاقیت را شکوفا می‌سازد؛ از حرکت‌های نمایشی گرفته تا طراحی مسیرها و بازی‌های خیابانی، کودک درگیر نوعی آفرینش می‌شود و این ارتباط با تخیل، ذهن را بازتر و روح را شادتر می‌سازد.

اسکیت، پلی‌ میان گذشته و آینده است، در گذشته، دوچرخه و توپ نماد بازی بود و امروز اسکیت، نماد تحرک نسل نو است اما پیام یکی‌ است: حرکت، شادمانی، تلاش و زندگی؛ اسکیت ابزار است و هدف، پرورش کودکانی شاد و بالنده است.

برخی از کودکان با چالش‌هایی همچون چاقی یا کم‌تحرکی مواجه‌اند، اسکیت به عنوان یک ورزش لذت‌بخش، انگیزه‌ حرکت را در این کودکان افزایش می‌دهد و بدون زور و اجبار، آن‌ها را به سوی تندرستی می‌کشاند و نشاط را به آنان بازمی‌گرداند.

از منظر علمی، اسکیت بر افزایش تراکم استخوانی و بهبود گردش خون نیز تأثیر مثبت دارد؛ این ورزش با ریتم ملایم اما مداوم خود، سلامت عمومی کودک را تضمین کرده و از بسیاری بیماری‌های مرتبط با کم‌تحرکی جلوگیری می‌کند.

برخلاف تصور عموم، اسکیت فقط مخصوص پسران نیست؛ دختران نیز با علاقه‌مندی فراوان به این ورزش روی می‌آورند، اسکیت بستری برابر برای بروز توانمندی‌ها فراهم می‌کند.

ورزش اسکیت، زمینه‌ساز شکوفایی استعدادهای ورزشی آینده نیز هست، کودکانی که در سنین پایین با اسکیت آشنا می‌شوند، می‌توانند در آینده وارد رشته‌هایی همچون اسکیت نمایشی، رولربلیدینگ و هاکی روی چرخ شوند.

شناخت انواع اسکیت‌ها برای والدین اهمیت دارد؛ برخی اسکیت‌ها مخصوص سرعت‌اند، برخی مخصوص حرکات نمایشی انتخاب درست بسته به سن، سطح مهارت و علاقه‌ی کودک، راه را برای موفقیت و لذت بیشتر هموار می‌کند.

نقش مربی در مسیر یادگیری کودک مهم است؛ مربی خوب، نه‌تنها مهارت منتقل می‌کند، بلکه انگیزه می‌بخشد و با رفتار حرفه‌ای خود، الگویی رفتاری برای کودک می‌شود که والدین باید در انتخاب مربی، دقت فراوان به خرج دهند.

فضاهای ایمن برای اسکیت، گنجینه‌هایی برای شهرها هستند؛ پارک‌هایی با سطح صاف، دور از ترافیک و آلاینده‌ها، فضایی ایده‌آل برای رشد و بازی کودکان محسوب می‌شوند شهرها با توجه به اسکیت، کودکان را در آغوش می‌گیرند.

نهادهای آموزشی نیز می‌توانند اسکیت را به‌عنوان بخشی از برنامه‌ی تربیت بدنی وارد مدارس کنند؛ ترکیب آموزش و ورزش، کودک را فعال‌تر، شادتر و آماده‌تر برای یادگیری می‌سازد، مدرسه‌ای با جنب‌وجوش، مدرسه‌ای زنده است.

اسکیت فراتر از یک ورزش، شیوه‌ای برای زندگی است؛ این هنر تعادل، صبر، بازی و آزادی است؛ کودکانی که امروز با چرخ‌های اسکیت، دنیای خود را می‌چرخانند، فردا با نیرویی بیشتر زندگی را خواهند چرخاند.

یادداشت به قلم شکیبا خاطری؛ فعال رسانه‌ای