به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ هر روز، یک صفحه از کلام حق را به‌صورت متنی بخوانید.
متن و معنی آیات ۱۶ تا ۴۵ سوره مبارکه نازعات به شرح زیر است:

أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ
بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمٰنِ ٱلرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان

إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًی ﴿۱۶﴾
در آن هنگام كه پروردگارش او را در سرزمين مقدس «طوى» ندا داد (و گفت) (۱۶)

اذْهَبْ إِلَی فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَی ﴿۱۷﴾
به سوى فرعون برو كه طغيان كرده است (۱۷)

فَقُلْ هَل لَّکَ إِلَی أَن تَزَکَّی ﴿۱۸﴾
و به او بگو «آيا مى‌خواهى پاكيزه شوى؟! (۱۸)

وَ أَهْدِیَکَ إِلَی رَبِّکَ فَتَخْشَی ﴿۱۹﴾
و من تو را به سوى پروردگارت هدايت كنم تا از نافرمانى او بترسى؟! (۱۹)

فَأَرَاهُ الْآیَةَ الْکُبْرَی ﴿۲۰﴾
سپس موسى بزرگترين معجزه را به او نشان داد (۲۰)

فَکَذَّبَ وَ عَصَی ﴿۲۱﴾
امّا او تكذيب و عصيان كرد (۲۱)

ثُمَّ أَدْبَرَ یَسْعَی ﴿۲۲﴾
سپس روى گردان شد و براى محو آيين حق تلاش نمود! (۲۲)

فَحَشَرَ فَنَادَی ﴿۲۳﴾
و ساحران را جمع كرد و مردم را دعوت نمود (۲۳)

فَقَالَ أَنَا رَبُّکُمُ الْأَعْلَی ﴿۲۴﴾
و گفت «من پروردگار برتر شما هستم.» (۲۴)

فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَکَالَ الْآخِرَةِ وَ الْأُولَی ﴿۲۵﴾
از اين رو خداوند او را به عذاب آخرت و دنيا گرفتار ساخت (۲۵)

إِنَّ فِی ذَلِکَ لَعِبْرَةً لِّمَن یَخْشَی ﴿۲۶﴾
به يقين در اين عبرتى است براى كسى كه از نافرمانى خدا بترسد (۲۶)

أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاء بَنَاهَا ﴿۲۷﴾
آيا آفرينش شما بعد از مرگ مشكل‌تر است يا آفرينش آسمان كه خداوند آن را بنا نهاد؟! (۲۷)

رَفَعَ سَمْکَهَا فَسَوَّاهَا ﴿۲۸﴾
سقف آن رابرافراشت و آن را نظام بخشيد (۲۸)

وَ أَغْطَشَ لَیْلَهَا وَ أَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿۲۹﴾
و شبش را تاريک و روزش را آشكار نمود (۲۹)

وَ الْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِکَ دَحَاهَا ﴿۳۰﴾
و زمين را بعد از آن گسترش داد (۳۰)

أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءهَا وَ مَرْعَاهَا ﴿۳۱﴾
و از آن آب و گياهش را بيرون آورد (۳۱)

وَ الْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿۳۲﴾
و كوه‌ها را استوار ساخت (۳۲)

مَتَاعًا لَّکُمْ وَ لِأَنْعَامِکُمْ ﴿۳۳﴾
همه اين‌ها براى بهره‌گيرى شما و چهارپايانتان است (۳۳)

فَإِذَا جَاءتِ الطَّامَّةُ الْکُبْرَی ﴿۳۴﴾
هنگامى كه آن حادثه وحشتناک بزرگ رخ دهد (۳۴)

یَوْمَ یَتَذَکَّرُ الْإِنسَانُ مَا سَعَی ﴿۳۵﴾
در آن روز انسان به ياد كوشش‌هايش مى‌افتد (۳۵)

وَ بُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِمَن یَرَی ﴿۳۶﴾
و دوزخ براى هر بيننده‌اى آشكار مى‌گردد (۳۶)

فَأَمَّا مَن طَغَی ﴿۳۷﴾
امّا آن كسى كه طغيان كرده (۳۷)

وَ آثَرَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿۳۸﴾
و زندگى دنيا را بر آخرت مقدّم داشته (۳۸)

فَإِنَّ الْجَحِیمَ هِیَ الْمَأْوَی ﴿۳۹﴾
به يقين دوزخ جايگاه اوست (۳۹)

وَ أَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَ نَهَی النَّفْسَ عَنِ الْهَوَی ﴿۴۰﴾
و آن كس كه از مقام پروردگارش ترسان باشد و نفس را از هوا باز دارد (۴۰)

فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِیَ الْمَأْوَی ﴿۴۱﴾
به يقين بهشت جايگاه اوست (۴۱)

یَسْأَلُونَکَ عَنِ السَّاعَةِ أَیَّانَ مُرْسَاهَا ﴿۴۲﴾
و از تو درباره قيامت مى‌پرسند كه در چه زمانى واقع مى‌شود؟ (۴۲)

فِیمَ أَنتَ مِن ذِکْرَاهَا ﴿۴۳﴾
تو را با يادآورى زمان آن چه كار؟! (۴۳)

إِلَی رَبِّکَ مُنتَهَاهَا ﴿۴۴﴾
نهايت آن به سوى پروردگار تو است (و هيچ كس جز خدا از زمانش آگاه نيست.) (۴۴)

إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرُ مَن یَخْشَاهَا ﴿۴۵﴾
تو فقط بيم دهنده كسانى هستى كه از آن مى‌ترسند و آمادگى پذيرش دارند (۴۵)

کَأَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَهَا لَمْ یَلْبَثُوا إِلَّا عَشِیَّةً أَوْ ضُحَاهَا ﴿۴۶﴾
در آن روز كه قيامت را مى‌بينند احساس مى‌كنند كه گويا توقّفشان در دنيا و برزخ جز شامگاهى يا صبحگاهى بيشتر نبوده است (۴۶)

انتهای خبر/