به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ هر روز، یک صفحه از کلام حق را به‌صورت متنی بخوانید. 

متن و معنی  آیات ۴۳ تا ۵۲ سوره مبارکه قلم، به شرح زیر است:

دیدگانشان از شرم و حیا، فرو افتاده، خواری و ذلت آنان را فرا گیرد و اینان [در دنیا] به سجده [بر خدا] دعوت می‌شدند در حالی که تندرست بودند [ولی از فرمان خدا متکبرانه روی می‌گرداندند.] (۴۳) 

فَذَرْنِی وَمَنْ یُکَذّبُ بِهَٰذَا الْحَدِیثِ ۖ سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَیْثُ لَا یَعْلَمُونَ ﴿۴۴﴾

پس مرا با کسانی که این قرآن را انکار می‌کنند واگذار، به زودی ما آنان را به تدریج از آن جا که نمی‌دانند [به سوی عذاب] می‌کشانیم؛ (۴۴) 

وَأُمْلِی لَهُمْ ۚ إِنّ کَیْدِی مَتِینٌ ﴿۴۵﴾

و [البته] آنان را مهلت می‌دهیم [تا گناهشان را در حال بی‌خبری به نهایت برسانند]، بی‌تردید نقشه و تدبیر من استوار است. (۴۵) 

أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ ﴿۴۶﴾

[اینکه دعوتت را نمی‌پذیرند] مگر از آنان در برابر ابلاغ رسالت پاداشی می‌طلبی که از خسارت و زیانش سنگین بارند؟ (۴۶) 

أَمْ عِنْدَهُمُ الْغَیْبُ فَهُمْ یَکْتُبُونَ ﴿۴۷﴾

یا غیب نزد آنان است و آنان از روی آن] می‌نویسند [و خود با تکیه بر آن به ادعاهای خود یقین می‌کنند و به دیگران هم خبر می‌دهند؟ (۴۷) 

فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبّکَ وَلَا تَکُنْ کَصَاحِبِ الْحُوتِ إِذْ نَادَیٰ وَهُوَ مَکْظُومٌ ﴿۴۸﴾

پس در برابر حکم و قضای پروردگارت [که هلاک کردن تدریجی این طاغیان است] شکیبا باش و مانند صاحب ماهی [یونس] مباش [که شتاب در آمدن عذاب را برای قومش خواست و به این علت در شکم ماهی محبوس شد] و در آن حال با دلی مالامال از اندوه، خدا را ندا داد. (۴۸) 

لَوْلَا أَنْ تَدَارَکَهُ نِعْمَةٌ مِنْ رَبّهِ لَنُبِذَ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ مَذْمُومٌ ﴿۴۹﴾

اگر رحمت و لطفی از سوی پروردگارش او را در نیافته بود، یقیناً نکوهش شده به صحرایی بی‌آب و گیاه افکنده می‌شد. (۴۹) 

فَاجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصّالِحِینَ ﴿۵۰﴾

پس پروردگارش او را برگزید و از شایستگان قرار داد (۵۰) 

وَإِنْ یَکَادُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَیُزْلِقُونَکَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّکْرَ وَیَقُولُونَ إِنّهُ لَمَجْنُونٌ ﴿۵۱﴾

و کافران چون قرآن را شنیدند، نزدیک بود تو را با چشمانشان بلغزانند [و از پای درآورند] و می‌گویند: بی‌تردید او دیوانه است! (۵۱) 

وَمَا هُوَ إِلّا ذِکْرٌ لِلْعَالَمِینَ ﴿۵۲﴾

در حالی که قرآن جز مایه تذکر و پند برای جهانیان نیست. (۵۲) 

انتهای خبر/