به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ اینجا مسیر اربعین تنها یک جاده نیست؛ روایت‌نامه‌ای از تمدن، ایمان و مقاومت است. 
گام‌های زائران، از معبد باستانی آناهیتا در کنگاور آغاز می‌شود؛ جایی که در ستایش آب و مهر، ایرانیان هزاران سال پیش بنایی ساختند که شکوهش هنوز در نگاه هر رهگذر می‌لرزد. پس از آن، به صحنه می‌رسند؛ شهری که در دل خود ۱۲ هزار سال پیشینه سکونت بشر را جا داده و  گواهی بی‌چون و چرا بر آغاز زندگی انسان در دشت‌های غرب آسیاست. 

در مسیر، بیستون بزرگ بر بلندای زاگرس ایستاده؛ با کتیبه داریوش، بزرگ‌ترین نوشته خط میخی جهان، که سند اقتدار ایران باستان است و کمی آن‌سوتر، طاق بستان آرام گرفته؛ آرام، اما پرغرور. با نقش‌هایی از شکوه شاهان ساسانی، که در دل کوه، عظمت هنر و سیاست را فریاد می‌زنند. 

اما اگر بخواهید دل را به کربلا گره بزنید، باید سری به تکیه معاون‌الملک بزنید؛ جایی که کاشی‌کاری‌های نفیس آن، نه فقط هنر، که روضه‌ای مصور از عاشورا و رشادت یاران حسین بن علی (ع) است. این تکیه، تماشای باور در قالب رنگ و نقش است. 

صدای حماسه در تنگه مرصاد هنوز به گوش جان می‌رسد؛ جایی که دلاورمردانی از دیار کرمانشاه، در روزهای تاریک جنگ، جان خود را بر کف نهادند تا سایه شوم دشمن را از سر وطن دور کنند. آنجا، خاک به خون رنگین شد و زمین، شاهدی بر رشادت‌هایی شد که هیچ‌گاه فراموش نخواهد شد. تنگه مرصاد، نه‌تنها نمادی از مقاومت و ایثار است، بلکه قصیده‌ای زنده و جاری از عشق به ایران و سربلندی مردمانش است؛ جایی که روح و جان این سرزمین برای همیشه در هم تنیده‌اند. 

بر فراز رشته‌کوه‌های دالاهو، قلعه یزدگرد، یادگاری استوار از واپسین روزهای دوران ساسانیان که همچون نگهبانی مقاوم و خاموش، در برابر گذر زمان ایستاده است. این قلعه تاریخی که به آخرین شاه ساسانی، یزدگرد سوم نسبت داده می‌شود، نمادی از مقاومت، قدرت و پایمردی مردمانی است که در برابر سیلاب بزرگ تاریخ ایستادند. با دیوارهای سنگی سترگ و موقعیت استراتژیک خود، قلعه یزدگرد نه تنها دژی نظامی بلکه سنگر نگهداری از فرهنگ و هویت ایرانی در دوره‌ای بوده که تاریخ با بحران‌های بزرگی رو به رو بود. این قلعه، شاهدی بر دوران پر تلاطم گذار از ایران باستان به دوران اسلامی و خاطره‌ای زنده از آن روزهای سخت و در عین حال سرشار از ایستادگی است. 

امروزه، قلعه یزدگرد نه فقط جاذبه‌ای تاریخی، بلکه نمادی از غرور ملی و یادآور روح غیرتمند مردمان کرمانشاه است که میراثی گران‌بها را به نسل‌های آینده سپرده‌اند. 

در ادامه مسیر، زائران به سرپل‌ذهاب می‌رسند؛ جایی که کتیبه آنوبانی‌نی از قوم لولوبی، قدمتی فراتر از چند هزارساله را به رخ می‌کشد. در کنار آن، طاق گرا، مانند نگهبانی وفادار، قرن‌هاست بر این مسیر ایستاده است. 

و در پایان، زائر خسته اما امیدوار، به مرز خسروی می‌رسد؛ کهن‌ترین و رسمی‌ترین گذرگاه ایران به عتبات عالیات. گذرگاهی که هزاران سال، شاهد عبور کاروان‌هایی بوده که دل در گرو بارگاه عشق داشته‌اند. 

علاوه بر این ظرفیت‌های تاریخی و معنوی، استان کرمانشاه با عنوان رسمی «شهر خلاق خوراک در آسیا» شناخته شده است؛ جایی که غذاهای محلی و سنتی آن فرهنگ و هویت مردمان این خطه را به جهانیان معرفی می‌کند و یکی از مقاصد مهم گردشگری خوراک در منطقه به شمار می‌رود. 

علاوه بر همه این ظرفیت‌های تاریخی، فرهنگی و طبیعی، کرمانشاه نه‌تنها دروازه ورود به عتبات عالیات است، بلکه پلی زنده و استوار میان تاریخ تمدن ایران و معنویت عاشورایی به‌شمار می‌رود. در این مسیر، زائر نه‌فقط از دل کوه و کتیبه و دژ و نقش عبور می‌کند، بلکه سفری روحانی را از ژرفای هویت ایرانی تا بلندای ایمان حسینی تجربه می‌کند. 

استان کرمانشاه میراثی زنده از تمدن‌های کهن و نشانه‌هایی از حضور انسان در هزاره‌های دور است؛ اما آن‌چه این خطه را در مسیر اربعین بی‌همتا می‌سازد، پیوند ریشه‌دار همین تمدن با فرهنگ عاشورا و عشق به اهل بیت (ع) است. در اینجا، تاریخ و ایمان در هم تنیده‌اند و زائر، گام به گام، هم در مسیر جغرافیا و هم در مسیر معنا پیش می‌رود. 

و این‌چنین است که مسیر اربعین از دل کرمانشاه، نه فقط گذرگاهی فیزیکی، بلکه سفری روحانی و تاریخی است؛ عبور از هزاره‌ها تا کربلا. عبوری از دل تاریخ تا ضریح عشق. 

نویسنده: سعید بروشان؛ رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی شهرستان صحنه