به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ هر روز یک خطبه از نهج‌البلاغه امیرالمؤمنین علی (ع) را می‌خوانیم.

فَقُمْتُ بِالْأَمْرِ حِينَ فَشِلُوا وَ تَطَلَّعْتُ حِينَ تَقَبَّعُوا وَ نَطَقْتُ حِينَ تَعْتَعُوا وَ مَضَيْتُ بِنُورِ اللَّهِ حِينَ وَقَفُوا وَ كُنْتُ أَخْفَضَهُمْ صَوْتاً وَ أَعْلَاهُمْ فَوْتاً فَطِرْتُ بِعِنَانِهَا وَ اسْتَبْدَدْتُ بِرِهَانِهَا كَالْجَبَلِ لَا تُحَرِّكُهُ الْقَوَاصِفُ وَ لَا تُزِيلُهُ الْعَوَاصِفُ، لَمْ يَكُنْ لِأَحَدٍ فِيَّ مَهْمَزٌ وَ لَا لِقَائِلٍ فِيَّ مَغْمَزٌ. الذَّلِيلُ عِنْدِي عَزِيزٌ حَتَّى آخُذَ الْحَقَّ لَهُ وَ الْقَوِيُّ عِنْدِي ضَعِيفٌ حَتَّى آخُذَ الْحَقَّ مِنْهُ. رَضِينَا عَنِ اللَّهِ قَضَاءَهُ وَ سَلَّمْنَا لِلَّهِ أَمْرَهُ.

ترجمه:

آن‌گاه که همگان از بیم و هراس دچار سستی شدند و کناره گرفتند، من به پا خاستم؛ زمانی که دیگران خود را پنهان ساختند، من آشکارا به میدان آمدم؛ هنگامی که همگان لب فروبستند، من به سخن پرداختم و در آن زمان که همه ایستادند، من با هدایت نور الهی راه پیمودم. 

در مقام سخن و شعار، صدایم از همه آهسته‌تر بود اما در عرصه عمل، پیشگام و برتر بودم؛ زمام امور را در دست گرفتم و در سبقت از دیگران در فضیلت‌ها، پاداش پیشتازی را از آن خود کردم؛ همانند کوهی استوار بودم که تندبادها توان لرزاندن آن را ندارند و طوفان‌ها از جای برکندنش عاجزند؛ هیچ‌کس نمی‌توانست عیبی در من بجوید و برای بدگویی و سخن‌چینی، مجالی نمی‌یافت. 

فرودست‌ترین و خوارترین افراد نزد من عزیز است تا حق او را بازگردانم و قدرتمندترین افراد در چشم من خوار و ناتوان‌اند تا حق را از ایشان بازستانم؛ در برابر اراده الهی راضی و تسلیم فرمان او هستم.

منبع: مؤسسه تحقیقات و نشر معارف اهل‌البیت علیهم‌السلام

انتهای خبر/