رضا محمدی در گفتگو با خبرنگار گروه  ورزشی شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ اظهار داشت: در دنیای متنوع و پررنگ ورزش‌های گروهی، برخی رشته‌ها با وجود قدمت تاریخی و جذابیت‌های فنی، آن‌ گونه که باید و شاید مورد توجه عمومی قرار نگرفته‌اند. هاکی، یکی از همین ورزش‌هاست؛ یک بازی‌ پرتحرک، مهیج و مبتنی بر کار گروهی که ریشه‌هایی عمیق در فرهنگ‌های کهن دارد اما در کشورهای محدودی به جایگاه حرفه‌ای رسیده است.

وی افزود: ورزش هاکی، با سابقه‌ای طولانی در تاریخ، یکی از قدیمی‌ترین بازی‌های گروهی با توپ و چوب به شمار می‌رود. شواهد تاریخی نشان می‌دهند که این ورزش در اشکال گوناگون، در تمدن‌های مختلفی از جمله ایران باستان، مصر، یونان و روم وجود داشته، اما فرم مدرن آن که امروزه تحت عنوان «هاکی روی چمن» یا «هاکی داخل سالن» شناخته می‌شود، عمدتاً از غرب، به‌ویژه کشورهای اروپایی، توسعه‌یافته و به جهان معرفی شده است.

این کارشناس تربیت بدنی گفت: در نگاه نخست شاید ساده یا حتی مقدماتی به‌ نظر برسد اما واقعیت این است که این ورزش ترکیبی از سرعت، مهارت، تاکتیک و هماهنگی تیمی را طلب می‌کند. بازیکنان باید در عین دقت بالا در کنترل توپ با چوب، تصمیمات لحظه‌ای و هوشمندانه‌ای بگیرند و همکاری تنگاتنگی با یاران خود داشته باشند.

وی خاطرنشان کرد: در ایران، این ورزش عمدتاً در قالب هاکی روی چمن و هاکی داخل سالن رایج است، در حالی‌ که در برخی کشورهای سردسیر مانند کانادا، روسیه یا فنلاند، هاکی روی یخ از محبوبیت و ساختار حرفه‌ای بالایی برخوردار است.

محمدی بیان کرد: در هاکی روی چمن، دو تیم ۱۱ نفره با آرایشی شبیه به فوتبال در زمینی مستطیلی‌شکل مقابل هم قرار می‌گیرند. این زمین به طول ۹۱/۴۴ متر و عرض ۵۴/۸۶ متر است و خطوط کناری و دروازه‌ای آن محل اصلی اجرای تاکتیک‌های هجومی و دفاعی بازیکنان به شمار می‌آیند. هر تیم با هدف رساندن توپ به دروازه حریف و ثبت گل، تلاش می‌کند با تکنیک‌های انفرادی و همکاری تیمی بازی را به نفع خود رقم بزند.

وی گفت: در نسخه سالن، یا همان «هاکی داخل سالن»، تیم‌ها متشکل از ۶ بازیکن هستند و بازی در دو نیمه ۲۰ دقیقه‌ای برگزار می‌شود. این نسخه از هاکی به‌ سبب فضای محدودتر و سرعت بالاتر بازی، هیجان و چالاکی بیشتری دارد و تمرکز ویژه‌ای روی کنترل توپ و جا به‌ جایی سریع بازیکنان دارد. به‌ویژه در ایران، این قالب از هاکی به دلیل فراهم بودن زیرساخت‌های سالنی و نیاز کمتر به زمین‌های باز، بیشتر مورد استقبال قرار گرفته است.

این کارشناس تربیت بدنی افزود: با وجود جذابیت‌های فنی و فیزیکی، ورزش هاکی در ایران هنوز به سطح حرفه‌ای و رسانه‌ای نرسیده است. نبود باشگاه‌های حرفه‌ای، کمبود مربیان متخصص، فقدان حامیان مالی و زیرساخت‌های ناکافی باعث شده تا این رشته بیشتر در سطح مقدماتی باقی بماند. همچنین، توجه اندک رسانه‌ها و مسئولان ورزش کشور به رشته‌هایی همچون از فوتبال، والیبال و کشتی، مزید بر علت شده است.

محمدی خاطرنشان کرد: با این حال، در سال‌های اخیر تلاش‌هایی از سوی فدراسیون هاکی و انجمن‌های ورزشی استانی برای گسترش این ورزش انجام شده است. برگزاری مسابقات لیگ در سطح کشور، اعزام تیم‌های ملی به رقابت‌های آسیایی و بین‌المللی، و راه‌اندازی کمپ‌های آموزشی از جمله گام‌هایی است که می‌تواند آینده‌ای روشن‌تر را برای هاکی در ایران رقم بزند.

وی تصریح کرد: نقش آموزش‌ و پرورش، رسانه‌ها و نهادهای ورزشی در معرفی و توسعه این ورزش نیز بسیار حائز اهمیت است. آشنایی دانش‌آموزان با هاکی از دوران مدرسه، پخش مسابقات بین‌المللی از رسانه ملی و اختصاص بودجه مشخص برای تجهیز سالن‌های ورزشی می‌تواند بستری برای رشد تدریجی هاکی در کشور فراهم کند.

محمدی گفت: در نهایت، هاکی ورزشی است که در صورت سرمایه‌گذاری و برنامه‌ریزی مناسب، می‌تواند به یکی از رشته‌های موفق ایران در عرصه‌های آسیایی و جهانی بدل شود. این ورزش با ترکیب هیجان، مهارت، و کار تیمی، شایستگی آن را دارد که در قلب نوجوانان و جوانان ایرانی جا باز کند و به تدریج از سایه رشته‌های پررنگ‌تر خارج شود.

انتهای خبر/