به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ ورزش لاکروس، تلفیقی از روح بومی و تنفس مدرن، با طنین قدمت و انرژی حرکت میان ورزش‌های جهان قد برافراشته است؛ این ورزش، برخاسته از دل فرهنگ بومیان آمریکای شمالی، امروزه به میدانی برای شور، هماهنگی و پیشرفت بدل شده است.

لاکروس تنها بازی‌ با توپ و چوب نیست؛ بلکه تعادلی میان استراتژی و چابکی و پیوندی میان بدن و ذهن است؛ بازیکنان در زمین، همزمان می‌دوند، فکر می‌کنند، تصمیم می‌گیرند و با چوب‌هایشان به هنر پنهان در حرکت جان می‌بخشند؛ اینجاست که لاکروس فراتر از ورزش می‌شود.

ورزش لاکروس از آن دست ورزش‌هایی‌ است که با سرعتی مهارناپذیر، ذهن و جسم را به چالش می‌کشد؛ در هر دویدن، در هر پاس و در هر تلاش برای گل‌زنی، نوعی نمایش از همکاری، شهامت و خلاقیت دیده می‌شود که در دیگر ورزش‌ها کمتر به این شدت جلوه می‌کند.

در لاکروس، رقابت با خشونت هم‌مرز نیست، بلکه همزیستی تکنیک با هیجان است؛ این ورزش، فضایی ایجاد می‌کند که در آن افراد یاد می‌گیرند چگونه در دل رقابت، مسئولانه بازی کنند، در دل فشار درست تصمیم بگیرند و در دل زمین، تیم‌بودن را معنا کنند.

از منظر روانی، لاکروس فضایی برای تخلیه انرژی‌های فشرده است؛ نوجوانی که در میان تنش‌های روزانه، روحش دچار خستگی‌ است، با ورود به زمین لاکروس، نفسی تازه می‌کشد؛ این ورزش، همچون پنجره‌ای رو به آفتاب، ذهن را از سایه‌ها بیرون می‌کشد.

افزون بر نشاط روان، لاکروس بدنی آماده و هوشیاری بالا را طلب می‌کند؛ تمرین‌های منظم، دویدن‌های سریع و حرکات ترکیبی باعث افزایش استقامت قلبی‌ - عروقی، بهبود تعادل، تقویت عضلات مرکزی و افزایش انعطاف‌پذیری می‌شوند؛ بدن ورزشکار با لاکروس تجربه‌ای نو از خود را می‌آزماید.

برای آغاز بازی، ابتدا باید با زمین و قوانین آن آشنا شد؛ زمین لاکروس مستطیلی با دو دروازه در انتهاست، جایی که هدف اصلی بازی در آن نهفته است و تیم‌ها در قالب هجومی و دفاعی، با تاکتیک‌های متنوع، برای رسیدن به گل و دفع حمله‌ها تلاش می‌کنند.

بازیکنان هر تیم به صورت مشخص در پست‌هایی همچون مدافع، هافبک، حمله‌کننده و دروازه‌بان تقسیم می‌شوند؛ هماهنگی میان پست‌ها، کلید موفقیت است، همان‌گونه که در ارکستر، نُت‌های مختلف در هماهنگی با هم موسیقی می‌سازند، در لاکروس نیز این همکاری است که پیروزی را رقم می‌زند.

چوب لاکروس با دسته‌ای بلند و سر توری‌مانند، که بازیکن با آن توپ را گرفته، حمل کرده و شوت می‌زند مهم‌ترین ابزار بازیکن است؛ انتخاب چوب مناسب به قد، نقش و سبک بازی فرد بستگی دارد و می‌تواند در نتیجه بازی تأثیر مستقیم بگذارد.

توپ لاکروس کوچک و سفت است و با سرعت‌های بالا در زمین جابه‌جا می‌شود؛ به همین دلیل استفاده از تجهیزات ایمنی مهم است؛ کلاه ایمنی، دستکش، محافظ قفسه سینه، ساق‌بند و گاهی دندان‌گیر، از آسیب‌های احتمالی جلوگیری کرده و امنیت ورزشکار را تأمین می‌کنند.

برای شروع تمرین لاکروس، گرم‌کردن دقیق امری اجتناب‌ناپذیر است؛ حرکات کششی، پرش‌های سبک و دویدن ملایم باعث آماده‌سازی عضلات برای فشارهای شدید بازی می‌شود و بی‌توجهی به آمادگی بدنی نه‌تنها کارایی را کاهش می‌دهد بلکه خطر آسیب را دوچندان می‌کند.

در کنار آمادگی بدنی، شناخت قوانین بازی نیز بخش جدایی‌ناپذیر از مسیر آموزش است؛ قوانین لاکروس پیچیده اما دقیق‌اند؛ از نحوه مالکیت توپ، ضربه مجاز، محدوده برخورد تا خطاها و پنالتی‌ها؛ تسلط بر این قوانین، بازیکن را به یک مهره مؤثر تبدیل می‌کند.

نقش مربی در لاکروس، فراتر از آموزش تکنیک است؛ مربی باید روان‌شناس تیم نیز باشد، باید بداند چگونه انگیزه ببخشد، چگونه ناهماهنگی‌ها را مدیریت کند و چگونه استراتژی بازی را بر اساس ویژگی‌های فردی اعضا طراحی کند، لاکروس بدون مربی دانا، به بی‌راهه می‌رود.

در ایران، لاکروس هنوز ورزشی نوپاست؛ با این حال، زمینه‌ شکوفایی آن بسیار مهیاست و در استان کرمانشاه، با جوانانی پرانرژی، دانشگاه‌هایی فعال و بسترهای فرهنگی پذیرای نوآوری، این ورزش می‌تواند بستری برای خودنمایی بیابد، اگر همت مسئولان همراه شود.

برای توسعه لاکروس در کرمانشاه، گام نخست، معرفی آن به مردم است؛ ایجاد کارگاه‌های آموزشی در مدارس، دانشگاه‌ها و فرهنگ‌سراها، نخستین جرقه آشنایی است، این جلسات می‌توانند با نمایش و توضیح و معرفی تجهیزات، ذهنیت‌ها را نسبت به این ورزش تغییر دهند.

در گام بعد، فراهم‌کردن امکانات سخت‌افزاری ضروری‌ است، زمین‌های چمن مناسب، تجهیزات استاندارد و بودجه‌ای برای واردات یا تولید داخلی لوازم، باید از سوی شهرداری، اداره‌کل ورزش و جوانان و نهادهای غیردولتی حمایت شوند. بدون زیرساخت، هیچ ورزشی رشد نمی‌کند.

استان کرمانشاه با دارا بودن دانشکده‌های تربیت‌بدنی و ظرفیت آموزش نیروی انسانی متخصص، می‌تواند در تربیت مربیان و داوران لاکروس پیشگام شود؛ برگزاری دوره‌های فشرده آموزش داوری و مربیگری، بنیانی علمی و پایدار برای این رشته در استان به وجود می‌آورد.

همچنین برگزاری مسابقات استانی و منطقه‌ای در کرمانشاه، سبب ایجاد انگیزه در جوانان خواهد شد؛ مسابقات، فرصتی برای سنجش توان و معرفی استعدادهاست و رسانه‌ها نیز می‌توانند با پوشش خبری مناسب، لاکروس را از حاشیه به متن توجه مردم بیاورند.

نقش بانوان در توسعه لاکروس نباید فراموش شود؛ لاکروس بانوان به دلیل سرعت و تحرک بالا، فضایی مناسب برای حضور زنان ورزشکار ایجاد می‌کند و ایجاد تیم‌های بانوان، توجه به لباس ورزشی استاندارد و فراهم‌کردن مربیان زن، گامی اساسی در این مسیر است.

تأسیس باشگاه‌های لاکروس در کرمانشاه، با حمایت سرمایه‌گذاران محلی یا نهادهای ملی، بستری دائمی برای آموزش، تمرین و پیشرفت جوانان فراهم می‌آورد؛ باشگاه‌هایی که در کنار آموزش، روحیه ورزش حرفه‌ای را در دل جامعه تزریق می‌کنند و رقابت سالم می‌سازند.

اگر لاکروس در کرمانشاه جایگاهی یابد این ورزش می‌تواند چهره‌ای نو از نشاط، مشارکت و رشد را در بافت فرهنگی استان و نغمه‌ای نو در سرزمین تاریخ و کوهستان پدید آورد.

یادداشت به قلم شکیبا خاطری؛ فعال رسانه‌ای