به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ نام‌گذاری ۱۷ مرداد به عنوان روز خبرنگار به پاسداشت شهید محمود صارمی و تمام خبرنگاران شهید، یادآور آن است که خبرنگاری نه صرفاً یک شغل، که نوعی مجاهدت است. مجاهدتی خاموش، بی‌لباس رزم، اما با دلی بزرگ، قلمی تیز و چشمانی همیشه بیدار. حرفه‌ای که در آن، گاهی جان می‌دهی تا «حقیقت» جان بگیرد. 

امروز در جهانی زندگی می‌کنیم که اطلاعات به‌سرعت نور حرکت می‌کنند، اما «فهم درست» از واقعیت، با تردید و تعلل همراه است. میلیون‌ها محتوا در هر ساعت تولید می‌شود، اما فقط خبرنگار حرفه‌ای، با وجدان بیدار، قادر است سره را از ناسره، حقیقت را از شایعه و خبر را از پروپاگاندا جدا کند. 

در چنین فضایی، خبرنگار نه فقط ناقل خبر، که مرزبان حقیقت است. مرزبان حقیقت بودن در دنیای امروز، کار آسانی نیست. خبرنگار باید هم جسور باشد، هم منصف. هم منتقد، هم دلسوز. باید بداند چگونه صدای مردم را به گوش مسئولان و واقعیت را به مردم برساند؛ بی‌آن‌که در دام عوام‌فریبی، خودسانسوری یا هیجان‌زدگی گرفتار شود. 

خبرنگاری، تنها روایت کردن نیست؛ ساختن فرهنگ گفتگو، ارتقای شعور جمعی، و بالا بردن آستانه تحمل نقد در جامعه است. خبرنگار پل است، نه دیوار. اما اگر این پل شکسته شود؛ اگر خبرنگار در انزوای معیشتی، ناامنی شغلی یا فشارهای غیرحرفه‌ای فرسوده شود، آسیب فقط متوجه او نیست؛ این جامعه است که بی‌پناه، در طوفان اطلاعات گم می‌شود. 

نباید فراموش کرد که خبرنگار نیاز به امنیت، آزادی و احترام دارد. خبرنگار سالم، یعنی جامعه سالم‌تر. رسانه مستقل، یعنی کشور آگاه‌تر. هنوز هم خبرنگارانی هستند که با وجود دستمزد اندک، بدون بیمه، بی‌تجهیزات و بی‌تضمین، هر روز خود را در میانه خطر، بحران و ناعدالتی می‌اندازند تا صدایی باشند برای کسانی که شنیده نمی‌شوند. 

روز خبرنگار، روز بازنگری است. بازنگری در جایگاه رسانه، در نحوه تعامل مسئولان با پرسش‌گری، در نگاه جامعه به اطلاع‌رسانی دقیق و شریف. ما باید به جایی برسیم که خبرنگار نه به‌خاطر پرسیدن، تهدید شود؛ نه به‌خاطر شفاف‌سازی، تخریب شود؛ نه به‌خاطر وفاداری به حقیقت، منزوی شود. 

امروز، خبرنگار اگر به وظیفه‌اش عمل کند، ناگزیر منتقد است؛ و اگر منتقد باشد، ممکن است مورد هجمه واقع شود. اما رسالت خبرنگاری ایجاب می‌کند که در برابر این فشارها، همچنان بایستد. چون اگر خبرنگار نایستد، جامعه می‌افتد. اگر خبرنگار خاموش شود، فهم عمومی کور می‌شود. 

از روستاهای دورافتاده تا تحریریه‌های پرهیاهو، از گزارشگر بحران‌های زیست‌محیطی تا خبرنگار حوزه اجتماعی، همه و همه در یک جبهه‌اند: جبهه آگاهی. آنان که نمی‌گذارند واقعیت، قربانی مصلحت شود. آنان که سکوت نمی‌کنند، حتی وقتی همه ترجیح می‌دهند چیزی نشنوند. 

۱۷ مرداد، فقط یک روز نیست؛ یادآوری یک عهد است. عهدی که خبرنگار با حقیقت بسته و با مردم تجدید می‌کند. این روز، فرصتی است برای گفتن یک «دست‌مریزاد» صادقانه به آنان که دیده نمی‌شوند، اما دیده‌ها را می‌سازند. 

نویسنده: کبری پرویزی؛ فعال رسانه‌ای