به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ در نگاه اول، پیاده‌روی شاید ساده‌ترین شکل فعالیت بدنی به نظر برسد؛ اما در فرهنگ ژاپن، این عمل فراتر از یک تمرین ورزشی روزانه است. پیاده‌روی در این کشور، بخشی از سبک زندگی، نظام تربیتی و حتی طراحی شهری است. ژاپنی‌ها نه برای تفریح یا اجبار، بلکه از سر باور و آگاهی، پیاده‌روی را به عادت روزمره خود تبدیل کرده‌اند.

در شهرهای بزرگ و کوچک ژاپن، مسیرهای مشخصی برای پیاده‌روی تعبیه شده که با طبیعت، سکوت و نظم همراه است. این مسیرها به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که فرد نه‌تنها از لحاظ جسمی تحرک داشته باشد، بلکه در جریان قدم زدن، فرصتی برای تأمل، تمرکز ذهنی و کاهش اضطراب نیز پیدا کند.

یکی از ویژگی‌های خاص پیاده‌روی ژاپنی، تداوم آن در سنین مختلف است. در ژاپن، کودکان از سنین پایین با پیاده‌روی به مدرسه می‌روند، بزرگسالان برای رفت‌وآمد به محل کار بخشی از مسیر را پیاده طی می‌کنند و سالمندان همچنان هر روز زمانی را به قدم زدن اختصاص می‌دهند. این تداوم، رمز پایداری سلامت عمومی در این کشور است.

نکته قابل توجه دیگر، پیوند عمیق میان پیاده‌روی و فرهنگ مشارکت اجتماعی در ژاپن است. بسیاری از مدارس، شرکت‌ها و سازمان‌ها برنامه‌هایی برای پیاده‌روی گروهی برگزار می‌کنند. این فعالیت‌ها، به‌جای آن‌که رقابتی یا نمایشی باشند، بیشتر با هدف تقویت ارتباط انسانی، کاهش فشار روانی و ایجاد روحیه همکاری انجام می‌شوند.

باور عمومی در ژاپن این است که تحرک بدنی جزئی جدایی‌ناپذیر از زندگی سالم است، نه فعالیتی لوکس یا ویژه برای افراد خاص. همین نگاه باعث شده تا ژاپنی‌ها در زمینه طول عمر، سطح پایین ابتلا به بیماری‌های مزمن و سلامت روان در رتبه‌های برتر جهانی قرار بگیرند.

پیاده‌روی ژاپنی تنها یک فعالیت جسمی نیست؛ بلکه نوعی طریقت برای نظم بخشیدن به زندگی است. در این سبک، سادگی با عمق معنا پیوند خورده و از دل حرکت آرام و مستمر، آرامشی ژرف حاصل می‌شود. چنین الگویی، نه‌تنها در ژاپن، بلکه می‌تواند راه‌حل بسیاری از معضلات زندگی شهرنشینی در سایر کشورها نیز باشد.