به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ در روزگاری که ملت‌ها یکی پس از دیگری در گرداب اختلافات سیاسی، فرقه‌ای و نژادی گرفتار شده‌اند، ایران اسلامی همچنان چونان دژی استوار، پرچم وحدت ملی را بر فراز خود برافراشته نگاه داشته است؛ وحدتی که ریشه در باور دارد، نه قرارداد. 

این همبستگی، نه حاصل مصلحت‌جویی‌های موقت یا قراردادهای زودگذر سیاسی، بلکه ودیعه‌ای آسمانی است؛ ثمره‌ای از عمق ایمان، فرهنگ عاشورا و میراث زینبی که در طول تاریخ معاصر ایران، به‌ویژه پس از انقلاب اسلامی، حراست شده و زنده مانده است. 

ملت ایران، در لحظات بحرانی، از دفاع مقدس تا فتنه‌های سیاسی و جنگ‌های شناختی، همواره با تکیه بر همین وحدت، راه خود را از میان گردنه‌های خطرناک گشود و اثبات کرد که وحدت، قوی‌ترین سپر در برابر تهاجم دشمنان است. 

عاشورا در حافظه جمعی ملت ایران، تنها یک واقعه نیست، بلکه آغاز راهی است که پایان آن به ظهور حق منتهی می‌شود؛ حقیقتی زنده در نبض امروز جامعه که در میدان‌های مقاومت نیز پژواک یافته و درخشان باقی مانده است. 

از فکه و شلمچه تا سوریه و سامرا، از میدان‌های مقاومت تا خیابان‌های امنیت، صدای «هَل مِن ناصر یَنصُرنی» امام حسین (ع) در گوش جان ملت طنین دارد و پاسخ آن با جان‌فشانی و ایثار نسل‌ها داده شده است. 

وحدت ملی ما، نه محصول مهندسی رسانه‌ای یا همایش‌های رسمی، بلکه زاده قلوبی است که به مکتب اهل بیت (ع) گره خورده است؛ قلوبی که در عزای حسین (ع) اشک می‌ریزند و در راه زینب (س) استقامت می‌ورزند. 

این پیوند ایمانی، رشته‌ای از نور است که در تاریکی فتنه‌ها، راه را نشان داده است؛ در روزگاری که بسیاری از کشورها با وجود امکانات، در هم می‌شکنند، ملت ایران با تکیه بر فرهنگ عاشورا، نه‌تنها ایستاده، بلکه پیش رفته است. 

برای حفظ و استمرار این نعمت بزرگ الهی، نمی‌توان به حال خود رهایش کرد؛ وحدت، سرمایه‌ای است که اگر پاسداری نشود، آسیب‌پذیر خواهد شد و دشمن نیز مترصد غفلت ما برای ضربه زدن به آن خواهد بود. 

نخست، تقویت جریان معرفت‌افزایی عاشورایی ضروری است، عاشورا را نباید صرفاً به سوگنامه‌ای عاطفی تقلیل داد؛ باید در مدارس، رسانه‌ها، دانشگاه‌ها، مساجد و هیأت‌ها، به تبیین عقلانی، اجتماعی و تمدنی عاشورا پرداخت. 

باید نسل جوان را با منطق عاشورا، فلسفه قیام امام حسین (ع) و درس‌های این قیام بزرگ آشنا کرد؛ نسلی که با فهم صحیح از عاشورا تربیت شود، هرگز اسیر تفرقه، تحریف یا جنگ شناختی دشمن نخواهد شد. 

دوم، پاسداشت خون شهدا و ترویج گفتمان مقاومت، به‌عنوان ستون وحدت ملی، اهمیتی حیاتی دارد؛ امنیت و اقتدار امروز ایران، ثمره جان‌فشانی شهیدانی است که با ایمان راسخ، جان خود را تقدیم انقلاب اسلامی کردند. 

ترویج یاد و سیره شهدا، به‌ویژه شهدای مدافع حرم و شهدای امنیت، روح وحدت را در جامعه زنده نگه می‌دارد و نسل آینده را به ادامه مسیر مقاومت، ایستادگی و دفاع از ارزش‌های اسلامی ترغیب می‌سازد. 

سوم، آگاه‌سازی مستمر و تقویت بصیرت عمومی در برابر جنگ نرم و فتنه‌های رسانه‌ای دشمن، از وظایف جدی فعالان فرهنگی و سیاسی است؛ چرا که امروز تفرقه، دیگر با گلوله نیست، بلکه با تحریف و القای شبهه رخ می‌دهد. 

دشمن تلاش می‌کند با شبهه‌افکنی، تحریف واقعیت‌ها و القای ناامیدی، جامعه را از درون دچار تزلزل کند؛ در برابر این هجمه سنگین، سلاح مؤثر، تبیین درست مسائل، روشنگری مداوم و حضور فعال نخبگان در رسانه‌هاست. 

باید دانست وحدت ملی ایران، امانتی است که از عاشورا به دوش ما سپرده شده است؛ امانتی که حفظ آن، صرفاً یک وظیفه اجتماعی نیست، بلکه تکلیفی الهی و مسئولیتی تاریخی در برابر نسل‌ها و خون‌های ریخته‌شده است. 

اگر این وحدت تضعیف شود، نه‌تنها جغرافیای ایران اسلامی آسیب خواهد دید، بلکه گوهر هویت، شرافت و حقیقت نیز تهدید خواهد شد؛ دشمنان خوب می‌دانند خاموشی این چراغ، راه را برای سلطه دوباره باز می‌کند. 

از همین رو، هوشیاری، انسجام، و مراقبت از این امانت الهی، ضرورتی دائمی است؛ بی‌تفاوتی نسبت به این سرمایه، به معنای کوتاه‌آمدن از آرمان‌های شهیدان کربلا و مدافعان اسلام ناب محمدی است. 

ما ملتی هستیم که با نگاه حضرت زینب (س) به رخدادها می‌نگریم؛ ملتی که در دل مصائب، «ما رَأَیتُ إلّا جَمیلاً» را نه یک شعار، بلکه یک ایمان زنده می‌دانیم و در مسیر حق، زیباترین صبر را برمی‌گزینیم. 

ما ملتی هستیم که شکست را معنا نمی‌کنیم، بلکه در همه رخدادها، پیروزی حق را می‌جوییم؛ این ملت، خون شهدا را بر زمین نمی‌گذارد و وحدت را نه یک ابزار موقت، بلکه راه نجات ابدی خود می‌داند. 

ملتی که منتظر ظهور منتقم عاشورا، حضرت ولی‌عصر (عج) است، نباید در گرداب اختلاف‌ها، میراث وحدت را به فراموشی بسپارد؛ این وحدت، ستون خیمه امت اسلامی و رمز اقتدار در برابر جبهه کفر و نفاق است. 

یادمان نرود: وحدت امروز ما، فصل ناتمام عاشوراست؛ رگ‌های این ملت، با خون قاسم، حبیب، علی‌اکبر و عباس (ع) جاری است و فردای این سرزمین، با طلوع خورشید ظهور معنا خواهد یافت. 

نویسنده: پیمان لطیفی؛ معاون علمی - پژوهشی بسیج اساتید استان کرمانشاه