به گزارش خبرنگار گروه سیاسی شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ در واکنش به جنایات وحشیانه رژیم صهیونیستی علیه مردم مظلوم فلسطین، نامدار یوسفوند از اساتید دانشگاه رازی کرمانشاه با اعلام اعتصاب غذا، حمایت خود را از کودکان بی‌دفاع غزه اعلام کرد. 

وی هدف از این اقدام را جلب توجه افکار عمومی و دانشگاهیان به فاجعه انسانی در غزه عنوان و نسبت به صدور بیانیه‌ای در این راستا اقدام کرد.

در متن بیانیه چنین آمده است:.

بسم الله الرحمن الرحیم

۱۹ ماه است که تمام مصیبت‌هایی که بر بشریت رفته است در غزه به‌صورت یک‌جا متراکم و متبلور شده و آثار آن با حمایت آمریکا و توسط رژیم صهیونیستی به مناطق دیگری مثل یمن کشیده شده است. غزه که ۱۶ سال توسط صهيونيست‌های قاتل و غاصب بزرگترین زندان بی‌سقف جهان بود اکنون ۱۹ ماه است که به قتلگاه و شکنجه‌گاه ۲/۵ میلیون انسان تبدیل شده و از ۱۸ مارس تاکنون بعد از نقض غیرانسانی آتش‌بس و حملات وحشیانه به چادرهای مسکونی آوارگان، بیمارستان‌ها و مراکز امدادرسانی بیش از ۵۰ روز است که اجازه ورود هیچ‌گونه ماده غذایی و دارویی به آنجا داده نمی‌شود شود، آب و سوخت و سایر مایحتاج را بر روی مردم آواره بسته‌اند و فاجعه‌ای دردناک، جنایتی شرم‌آور، نسل‌کشی بی‌وقفه و توحشی مثال‌زدنی توسط رژیم هار و تروریست صهیونیستی در حال ضریب خوردن است. 

رژیم وحشی و تروریست صهیونیستی با ترور سرزمین فلسطین و ملت، آن اکنون شیوه‌ها و شگردهای ترور را با حمایت بی‌دریغ و بی‌وقفه آمریکا توسعه داده و به ترور تمام مظاهر زندگی در غزه روی آورده است. تمام مناطق، منازل، بیمارستان‌ها، مدارس، چادرها، آمبولانس‌ها و حتی خبرنگاران و نیروهای امدادی سازمان ملل آماج حملات تروریستی قرار گرفته‌اند. مردم محاصره شده و دائما در حال کوچک پناهگاهی ندارند و آب، غذا، سوخت و کمک‌های پزشکی و بهداشتی را بر روی آن‌ها بسته‌اند. کودکان در انتظار شهادت و در نوبت کشتار هستند.

فقط بیش از ۱۸ هزار کودک شهید و صدها هزار کودک در این شرایط جهنمی مصدوم و یتیم شده‌اند. 

سهم روزه‌داران فلسطینی گرسنگی و تشنگی در هنگام افطار بود و در عید فطر بدون افطار تعداد زیادی از آن‌ها را به شهادت رساندند.

رژیم صهیونیستی و آمریکای جنایتکار وجدان بشریت را آماج آزار و اذیت قرار داده‌اند و این جنایات وحشیانه حتی وجدان نسل‌های آینده را نیز آزار خواهد داد.

طی ۱۹ ماه ۱۸ هزار کودک، ۱۲ هزار زن، هزاران پرستار و پزشک و امدادگر، صدها خبرنگار، صدها نیروی سازمان بین المللی، هزاران بیمار در بیمارستان‌ها موشک باران شده و به طرز فجیعی به شهادت رسیده‌اند که اگر فقط یک مورد (یک نفر) در جای دیگری از دنیا اتفاق می‌افتاد در دنیا زلزله و طوفان بر پا می‌شد.

نسل‌های آینده بر بی‌عملی سازمان‌ها و کشورهای جهان به‌ویژه بر بی‌تفاوتی سران کشورها نفرین خواهند کرد و نسل کنونی را در پیش وجدان خود محاکمه خواهند کرد. 

ما دانشگاهیان که عمر خود را در مسیر علم برای خدمت به نوع بشر صرف و تعریف کرده‌ایم اکنون ناظر چنین خیانتی به نسل بشر، چنین آسیبی در کره زمین، همچون جنایتی در تاریخ معاصر هستیم که بر روح، روان وجدان انسان‌ها آوار شده است و در تقابل با اهداف دانشگاهی ماست که خدمت به نوع بشر را هدف‌گذاری کرده است. لذا ارتکاب این جنایات ضد بشری و نسل‌کشی زجرآور نه فقط اعلام جنگ با همه وجدان‌های بیدار است بلکه اعلام جنگ با تمام نخبگان، آگاهان و دانشمندان دانشگاهی جهان است که علم خود را در خدمت به نوع بشر تعریف و هدف‌گذاری کرده‌اند.

لذا اینجانب به‌عنوان یک دانشگاهی که راهی برای کمک به مظلومین غزه در راستای همدردی با گرسنگان آواره و آماج حملات تروریستی نیافتم و در راستای اعتراض به بی‌عملی کشورها و سازمانی جهانی، اعتصاب غذای خود را اعلام نموده و خواهان خیزش جهانی بر علیه تروریسم کور، سادیسم مرگبار کشتار و جنایات صهیونیست‌ها هستم.

نمی‌توانم شاهد کشتار کودکان و زجر، آزار، گرسنگی، دربه‌دری، آوارگی و در زیر آوار جان دادن آن‌ها باشم و سیر و راحت بخوابم‌.

نمی‌توانم این همه جنایت انباشته و این همه ظلم و سیاهی و تباهی را به‌وسیله چپاولگران عالم در حق ملل مظلوم غزه، یمن و لبنان را ببینم و از زندگی خود لذت ببرم.

درد سکوت مجامع و کشورهای جهان، غم بی‌دردی آن‌ها در این فاجعه عظیم و عادت کردن مرگبار و فاجعه‌آمیز آن‌ها نسبت به این جنایات جنگی ادامه‌دار و تشویق شده وجدان‌ ما را سخت جریحه‌دار کرده است و بر روح و روان انسان‌هایی که غم انسانیت و عدالت دارند زخم‌های عمیق وارد کرده است و جز با محو شدن صهیونیسم نازیسم فاشیست که خود اولین یهودی آزار است و آبروی یهودیت را هم بر باد داده است قابل التیام نیست.

ای جهانیان همه بر هر نحو ممکن بر علیه آپارتاید جنایتکار بپاخیزید.

ای انسان‌های روی زمین، ای وجدان‌های بیدار، ای هواداران حقوق بشر و دموکراسی آیا فریاد ناله و ضجه کودکان و زنان بی‌سرپناه، گرسنه، آواره و بی‌سرپرست غزه را نمی‌شنوید؟! آیا نسل‌های آینده به‌خاطر این سکوت مرگبار، نسل حاضر را نفرین نخواهند کرد؟ 

نامدار یوسفوند؛ عضو هیأت علمی دانشگاه رازی کرمانشاه

انتهای خبر/