به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ در یکی از حکمت‌های اخلاقی و اجتماعی *نهج‌البلاغه*، امام علی علیه‌السلام مردم را به نوعی معاشرت دعوت می‌کنند که نتیجه‌اش پیوندی عاطفی و پایدار میان دل‌هاست. حضرت می‌فرمایند:

> «خَالِطُوا النَّاسَ مُخَالَطَةً إِنْ مِتُّمْ مَعَهَا بَكَوْا عَلَيْكُمْ، وَ إِنْ عِشْتُمْ حَنُّوا إِلَيْكُمْ.»
>
> ترجمه: *با مردم چنان معاشرت کنید که اگر از دنیا رفتید بر شما بگریند و اگر زنده ماندید، مشتاق دیدارتان باشند.*

این بیان کوتاه، اما ژرف، دستورالعملی جامع برای زیستن در جامعه‌ای اخلاق‌مدار است. امام علیه‌السلام در این سخن، مرز میان معاشرت حقیقی و ظاهرسازانه را روشن می‌سازند؛ معاشرتی که ریشه در محبت، خدمت و خیرخواهی دارد، نه در منافع مادی و ظواهر گذرا.

حضرت با این تعبیر، مؤمنان را به پیوند قلبی با مردم فرا می‌خوانند؛ پیوندی که بر پایه *اخلاق، گذشت و نیکوکاری* استوار است. به تعبیر مفسران نهج‌البلاغه، امام علیه‌السلام در این حکمت، نیک‌رفتاری با مردم را نه‌تنها وظیفه‌ای اخلاقی، بلکه نشانه‌ای از ایمان و اسلام راستین معرفی می‌کنند.

در تبیین این معنا، از پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله نیز نقل شده است:

> «أَحْسِنْ مُصَاحَبَةَ مَنْ صَاحَبَکَ تَکُنْ مُسْلِماً؛ با کسی که همنشین توست خوش‌رفتاری کن تا مسلمان باشی.»

همچنین امام صادق علیه‌السلام می‌فرمایند:

> «إِنَّهُ لَیْسَ مِنَّا مَنْ لَمْ یُحْسِنْ صُحْبَةَ مَنْ صَاحَبَهُ؛ آن‌که با همراه خود خوش‌رفتاری نکند، از ما نیست.»

اسلام، دینی است که بر *انس، مهربانی و ارتباط مؤمنانه* استوار است. در چنین نگرشی، انسان نه ابزار سود شخصی، بلکه مظهر لطف الهی در جامعه است. ازاین‌رو، هر اندازه معاشرت بر پایه محبت باشد، اثرش در دل‌ها ماندگارتر خواهد بود.

این سخن امیر مؤمنان علیه‌السلام، درس جاودانه‌ای برای انسان امروز است؛ انسان‌هایی که در دنیای پرشتاب و رقابت‌زده معاصر، بیش از هر زمان دیگر به مهربانی، محبت و درک متقابل نیاز دارند.

انتهای خبر/