به گزارش خبرنگار شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ شهر کرمانشاه با پیشینه‌ای کهن و ریشه‌دار، در دامنه کوه‌هایی ایستاده که گواه قرن‌ها تمدن و فرهنگ‌اند. این شهر، با وجود گنجینه‌هایی همچون طاق‌بستان، بازارهای سنتی پررونق و مردم مهمان‌نواز، همچنان در زنجیره گردشگری کشور جایگاهی گذرا دارد؛ نه مقصدی ماندگار.

آمارها نشان می‌دهد میانگین حضور گردشگران در این شهر، کمتر از یک روز است؛ عددی که در قیاس با دیگر قطب‌های گردشگری کشور، عقب‌ماندگی محسوسی را نشان می‌دهد. اغلب مسافران تنها چند ساعت در کرمانشاه می‌مانند؛ بازدیدی گذرا از طاق‌بستان یا تکیه معاون‌الملک دارند و سپس راهی شهر بعدی می‌شوند، بی‌آنکه با عمق هویت تاریخی و فرهنگی این دیار مواجه شوند.

یکی از علل اصلی این وضعیت، نبود چارچوب مشخص در طراحی مسیرهای گردشگری و بسته‌های سفر است. برخلاف بسیاری از شهرهای توریستی که مسیرهای یک تا چند روزه به‌روشنی تعریف شده، در کرمانشاه چنین نظامی به چشم نمی‌خورد. نبود پیوستگی در برنامه‌ریزی، کمبود ناوگان حمل‌ و نقل درون‌شهری مناسب و دشواری دسترسی به نقاط دیدنی، تجربه سفر را برای گردشگران دشوار می‌سازد.

افزون بر آن، ضعف اطلاع‌رسانی چه در فضای دیجیتال و چه در سطح شهر، چالشی دیگر است. نبود تابلوهای راهنمای کافی، فقدان اپلیکیشن‌های مؤثر گردشگری و محتوای ناکافی در سایت‌های معرفی شهر، باعث می‌شود بازدیدکننده در ابتدای ورود، با سردرگمی مواجه شود و نتواند به‌درستی از ظرفیت‌های موجود بهره ببرد.

با این حال، کرمانشاه ظرفیتی بالقوه برای تبدیل‌شدن به یک مقصد تمام‌عیار دارد. از طاق‌بستان و تکیه بیگلربیگی تا مسجد جامع و خانه تاریخی خواجه‌باروخ، همگی نشانگر ترکیبی استثنایی از معماری، هنر و تاریخ‌اند. افزون بر جاذبه‌های تاریخی، کرمانشاه در زمینه گردشگری مذهبی نیز ظرفیت‌های پرشماری همچون بقعه فاضل تونی و امام‌زاده ابراهیم (ع) دارد که می‌توانند بخشی از سفرهای معنوی مسافران را تشکیل دهند.

طبیعت بکر این منطقه، از پارک کوهستان گرفته تا فضای طبیعی اطراف سراب قنبر، بستری مناسب برای گردشگری خانوادگی و ماجراجویانه فراهم کرده است. با بهبود زیرساخت‌ها، این مناطق می‌توانند در برنامه سفرهای چندروزه قرار بگیرند.

برای تثبیت حضور گردشگر و افزایش زمان ماندگاری او، گام‌هایی روشن باید برداشته شود:

۱_ تدوین بسته‌های گردشگری تجربه‌محور که بازدید از مکان‌های تاریخی، مذهبی و طبیعی را با فعالیت‌هایی چون غذاهای محلی، صنایع‌دستی و پیاده‌گردی تلفیق کند.

۲_ایجاد اقامتگاه‌های متنوع از بوم‌گردی گرفته تا هتل‌های شهری، با دسترسی مناسب و کیفیت مطلوب، تا انگیزه ماندن در شهر را افزایش دهد.

۳_ توسعه زندگی شبانه گردشگری از طریق بازارچه‌ها، موسیقی سنتی، نورپردازی آثار تاریخی و فعالیت‌های فرهنگی، تا شب‌های کرمانشاه به همان اندازه روزهایش پررونق باشد.

۴_توانمندسازی نیروهای انسانی در تماس با گردشگر؛ از راننده تاکسی تا فروشنده بازار، نیاز به آموزش‌هایی دارند که حس خوشایندی به مسافر القا کنند.

۵_ ارتقای خدمات اطلاع‌رسانی دیجیتال شامل اپلیکیشن‌های چندزبانه، نقشه‌های دیجیتال، محتواهای بصری از جاذبه‌ها و راهنماهای سفر برای درک بهتر شهر توسط گردشگران.

۶_ معرفی جذابیت‌های روزمره و کمترشناخته‌شده مانند نانوایی‌های سنتی، موسیقی محلی در کوچه‌ها، قهوه‌خانه‌ها و کارگاه‌های صنایع‌دستی که تجربه‌ای ملموس از زندگی محلی ارائه می‌دهند.

۷_جلب مشارکت جامعه محلی در قالب برنامه‌های حمایتی، کارگاه‌های آموزشی، آگاه‌سازی فرهنگی و انگیزش اقتصادی برای ساکنان.

۸_ نظارت مستمر بر رفتار و نیاز گردشگران با استفاده از ابزارهای آماری و الگوگیری از نمونه‌های موفق شهری، برای بهبود مستمر برنامه‌ها.

در نهایت، آنچه کرمانشاه نیاز دارد، نه فقط تبلیغات گسترده، بلکه ساختن تجربه‌ای به‌یادماندنی برای مسافر است؛ تجربه‌ای که با شنیدن نام شهر، دوباره زنده شود. تنها در این صورت است که گردشگر از این شهر عبور نخواهد کرد، بلکه در آن خواهد ماند.

نویسنده: مهدی جلیلیان؛ فعال رسانه‌ای 

انتهای خبر/